[473][PRZEDPREMIEROWO] "Krew z krwi" - Przemysław Piotrowski

 

Przemysław Piotrowski to pisarz, którego książki biorę w ciemno. Ma niesamowite pomysły, a jego powieści wywołują w czytelniku mnóstwo emocji. Dlatego kiedy dostałam propozycję zrecenzowania jego najnowszego dzieła – „Krew z krwi” – nie wahałam się ani chwili i natychmiast zgłosiłam się po egzemplarz, a gdy dotarł od razu się do niego dobrałam.

Ile byłbyś w stanie poświęcić, by uratować swoje dziecko? Do czego byś się posunął? Pięcioletni syn Daniela Adamskiego cierpi na SMA oraz nowotwór mózgu. Nie zostało mu wiele czasu na ziemi, chyba że ojcu uda się uzbierać piętnaście milionów złotych w przeciągu kilku miesięcy. Brak pieniędzy na leki dla syna nie jest jednak jedynym problemem mężczyzny. Pewnego dnia do jego drzwi puka policja. Ktoś popełnił morderstwo w dokładnie taki sam sposób, jaki autor mało popularnych kryminałów opisał w swojej książce. Następnie w mediach pojawia się list do pisarza od zabójcy, który grozi, że będzie zabijał dalej, chyba że ten podejmie prace nad kolejnym tomem przygód komisarza Rolskiego. Od tej chwili między autorem, policjantami i psychofanem zaczyna rozgrywać się przewrotna gra. Czy ktoś wyjdzie z niej zwycięsko?

„Krew z krwi” różni się od pozostałych książek autora. Sam pisarz przyznał, że jest to najbardziej osobista historia, jaką stworzył. Widać to w niej bardzo wyraźnie. Powieść okazała się niesamowicie emocjonująca. W pewnych momentach chwyta za serce, w innych wywołuje dreszcz na plecach. Nie należę do specjalnie wrażliwych czytelników i ciężko mnie wzruszyć, rozczulić czy wywołać we mnie jakieś inne, głębsze uczucia. Jednak pisarzowi zdecydowanie udało się dotrzeć do mojego serca i je odrobinę zmiękczyć. Pod koniec byłam całkowicie rozbita i przepełniona przeróżnymi emocjami, które jeszcze długo ze mną pozostały.

Fabuła książki początkowo wydawała się dość zwyczajna. Bardziej przypominała powieść obyczajową z wątkiem kryminalnym niż rasowy kryminał. Różniła się w ogromnym stopniu od chociażby „Piętna”, którego audiobooka słuchałam równolegle z nią. Jednak każdy, kto przeczytał przynajmniej jedną książkę autora wie, że pisarz potrafi tak namieszać w z pozoru zwykłej historii, że z całą pewnością niejednokrotnie nas zaskoczy. Tak było i tym razem. Powieść przez cały czas trzyma czytelnika w napięciu i mami go pozornym spokojem, by później zaskoczyć go nagłym zwrotem akcji. Poza tym przez większość powieści miałam wrażenie, że autor wyprowadza mnie na manowce. Wiedziałam, że ta z pozoru zwykła historia chorego syna i jego ojca ma jakieś drugie dno, a bohater ewidentnie coś ukrywa, a być może nawet knuje. Byłam świadoma, że autor ma plan, by mnie oszukać, wiedziałam, że jestem oszukiwana, a mimo to szłam w to dalej, bo jakie miałam wyjście? Oczywiście miałam rację. Pisarz w pewnym momencie obrócił wszystko o sto osiemdziesiąt stopni i zaskoczył nas swoim misternym planem osłupienia nas. Co prawda w pewnym momencie zaczęłam snuć całkiem trafne domysły i wytypowałam właściwego mordercę, ale jego motywy i wszelkie okoliczności do samego końca pozostały dla mnie zagadką i naprawdę nieźle mnie na samym końcu zaskoczyły.

Niesamowicie podobała mi się kreacja bohaterów. Daniel okazał się mężczyzną silnym, niesamowicie wytrwałym i kochającym. Po tym, jak odeszła od niego żona, a kolejne chemie nie dawały oczekiwanego efektu, nie załamywał się. Wytrwale walczył o to, by jego syn pokonał chorobę i spełnił swoje marzenia. Oczywiście miał chwile słabości. Był wykończony ciągłymi niepowodzeniami oraz presją czasu. Cierpienie jego syna odbijało się na nim w bardzo widoczny sposób, jednak mimo wszystko parł na przód. Niejeden rodzic na jego miejscu by się po prostu załamał lub odszedł, jak jego żona. Ta sama siła charakteru widoczna była u Leosia. Malec dzielnie stawiał czoła chorobie, chociaż były momenty, kiedy otwarcie wołał o śmierć. Jego postać chwytała za serce i sprawiała, że pękało ono na drobne kawałki. Bardzo podobała mi się także relacja między ojcem a synem. Była prawdziwa, przepełniona miłością, zaufaniem i wsparciem.

Powieść ma też drugie dno i skłania nas do refleksji. Ile razy widzieliśmy zbiórki na rzecz chorych dzieci? Jak często je omijaliśmy, bo przecież nas to nie dotyczy, być może to naciągacze, czy też w tej chwili sami nie mamy zbyt wielu pieniędzy? Każda chwila naszej obojętności może kosztować ludzkie życie. Mamy szansę zobaczyć, jak wygląda to z drugiej strony. Dla nas kilkadziesiąt złoty to może być majątek, jednak dla osób zbierających fundusze to zaledwie kropla w morzu potrzeb.

„Krew z krwi” to wspaniała książka i śmiało mogę Wam ją polecić. Jak już wspomniałam, pisana jest w zupełnie innym klimacie niż poprzednie dzieła autora, jednak i w takim wcieleniu pisarz wypadł fenomenalnie. Mam nadzieję, że się skusicie!

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca.

Sara

PREMIERA: 19.05.21