[653] „Spowiedź carycy Katarzyny II” – Christopher Macht

 

Już miałam okazję czytać kilka książek tego autora i wydaje mi się, że żadną nie byłam zawiedziona. O ile lubię historię z okresu II wojny światowej, tak nie przepadam za zagłębianiem się w bardziej odległe lata. Nie jestem najlepsza z tej dziedziny nauki, a dodatkowo mam na głowie swoje studia, które wyjątkowo mnie męczą, więc aktualnie książki mają stanowić dla mnie przede wszystkim przyjemność i odskocznię od rzeczywistości.

O carycy Katarzynie II słyszałam naprawdę wiele, oczywiście głównie o jej preferencjach seksualnych, bo o tym mówi się więcej niż o jej roli związanej z byciem najważniejszą osobą w kraju. Od tej książki nie oczekiwałam zbyt wiele, nie chciałam, aby uczyła mnie historii i przedstawiła szczegółowo cały życiorys carycy. Jeśli ktoś chciałby przeczytać właśnie taką książkę, to ta raczej nie trafi w jego gusta. Ta konkretna bez wątpienia jest zdecydowanie bardziej luźna, oczywiście sięga do faktów historycznych z tamtego okresu, ale opowiada tylko małą część z nich.

Bez wątpienia spodobała mi się forma tej książki, ale najpierw zacznę od wstępu, który napisał sam autor. Wyjaśnia on to, w jaki sposób stworzył tę pozycję i muszę przyznać, że to już okazało się bardzo intrygujące. Nie chcę zbyt wiele zdradzać, ale zapewniam, że Wy również będziecie zachwyceni, a może nawet trochę w to wszystko, zupełnie jak ja, niedowierzać.

Być może niektórzy kojarzą pamiętniki carycy Katarzyny II i chociaż sama ich nie czytałam, to zastanawiam się, czy ich nie nadrobić. Jednak to nie o nich chcę w tej chwili pisać, a raczej miałam zamiar tylko wspomnieć, że ich fragmenty pojawiają się w ,,Spowiedzi…”, co oczywiście stanowiło genialne urozmaicenie i potwierdziło, że autor tworząc swoją książkę korzystał z już dostępnych materiałów.

Książka ta ma formę wywiadu, który prowadzi jej kochanek – Stanisław Poniatowski, znanym nam, jako król Polski. Historia jego i Katarzyny bez wątpienia jest barwna, a w tej książce można poznać kulisy ich znajomości i płomiennego romansu. Tekst został skonstruowany tak, aby można było wyczuć napięcie panujące między uczestnikami rozmowy. Zbudowana została tajemniczość, a także romantyczna aura.

Treść skupia się oczywiście carycy i jej życiu. Jak wyglądało jej dzieciństwo? Jak to się stało, że trafiła do Rosji? Jak udało się jej zyskać największą możliwą władzę? Jak zapewniła tron Poniatowskiemu? Na te pytania udało mi się znaleźć odpowiedź właśnie w tej książce. Mi podobała się jej luźna forma, pochłonęłam całość ekspresowo i aż sama byłam w szoku, że aż tak wkręciłam się w pozycję o tak odległej przeszłości. Myślę, że to styl pisania i forma tej książki okazała się bardzo przekonująca, a pozycja ta zachęciła mnie, aby poznać trochę lepiej historię carycy oraz poczytać o samym Poniatowskim.

Dodatkową zaletą były fotografie wplecione w treść. Przedstawiały one chociażby obrazy, na których mogłam zobaczyć te osoby, o których czytałam. Jestem fanką sztuki, więc chętnie spojrzałam na te naprawdę stare dzieła, chociaż zdaję sobie sprawę, że to tylko ich kopie umieszczone na stronach książki. Oczywiście zostały one podpisane, więc mogłam poznać ich autora, ale też historię.

,,Spowiedź carycy Katarzyny II” to specyficzna książka i jestem pewna, że nie każdy stanie się jej fanem. Ja jednak zawsze z chęcią sięgam po pozycje oryginalne, wyróżniające się, a ta bez wątpienia taka jest. Dowiedziałam się kilku ciekawych rzeczy, nie zawiodłam się, ale też zdawałam sobie sprawę, że nie sięgam po książkę typowo biograficzną. Znam również twórczość autorka i doskonale zdaję sobie sprawę, że pisze on bardzo ciekawie, inaczej i przystępnie dla osób, które raczej nie są fanami historii.

 

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Bellona

Patrycja