[68][69] "Kapitan Majtas i raptowny rewanż radioatywnych Robo-Bokserek"/ "Kapitan Majtas i okrutny odwet Turboklozetu 2000"

Dzisiaj mam dla Was recenzje kolejnych dwóch tomów „Kapitana Majtasa”. Tym razem wraz z tym dość nietypowym superbohaterem cofnęłam się kilkaset milionów lat wstecz do ery mezozoicznej, dowiedziałam, jak tak naprawdę powstał świat i na własne oczy ujrzałam konsekwencje cofania się w czasie. Jeśli chcecie się dowiedzieć, jakie są moje wrażenia z tych niesamowitych przygód, zapraszam do przeczytania recenzji!

Dziesiąta Wielka Powieść, czyli „Kapitan Majtas i raptowny rewanż radioaktywnych Robo-Bokserek” opowiada dalsze losy Stefana Spodniosika, który postanowił nie dopuścić do tego, by świat uległ zagładzie. Cofa się więc w przeszłość, by ostrzec sam siebie przed przestraszeniem wybiegających ze szkoły łobuzów. Kiedy już jego plan zostaje zrealizowany, szalony naukowiec upewnia się, że tym razem losy świata pobiegną właściwym torem. Następnie rozpoczyna swoją straszliwą pogoń za Kapitanem Majtasem, Heroldem, Georegem i ich przyjaciółmi. Nasi bohaterowie, by uciec, muszą podróżować nie tylko po przestrzeni ale i czasie. I właśnie dzięki temu wraz z nimi trafiamy do ery mezozoicznej i plejstoceńskiej, poznajemy pierwszych ludzi oraz dowiadujemy się, jak powstał zwyczaj rysowania malunków skalnych!

W Dziesiątej Wielkiej Powieści Dav Pilkey nie tylko dostarcza dziecku i nam wspaniałej rozrywki. Przemyca też bowiem kilka ważnych faktów z dziejów świata. Nie jest to nic bardzo rozbudowanego, po prostu w fabułę wplata kilka ciekawostek, jak na przykład to, że ludzie pojawili się już kilka milionów lat temu i miało to miejsce w erze plejstoceńskiej. Porusza też kwestie zlodowacenia i okresu lodowcowego, przez co wyginęła na ziemi większość gatunków ówczesnej fauny i flory. Jak mówiłam, nie jest to jakiś ogrom wiedzy, szczególnie że autor wszystko przekręca na potrzeby fabuły. Na przykład opowiada o tym, jak epokę lodowcową wywołał Promień Lodu 4000 oraz Gąska Wielkości 4000. Mimo wszystko bardzo mi się to podobało z jednego powodu – w młodym czytelniku na pewno zasieje ziarnko ciekawości i prawdopodobieństwo tego, że dziecko zacznie zgłębiać temat jest bardzo duże. 

Z kolei Jedenasta Wielka Powieść zatytułowana „Kapitan Majtas i okrutny odwet Turboklozetu 2000” opowiada o ponownym zaatakowaniu Ziemi przez Turboklozet 2000, który poprzysiągł pomścić swoje sługi zabite kilka książek temu. Szczególną nienawiścią zionie do Kapitana Majtasa oraz Herolda i George’a. Jednak zemsta na nich nie będzie łatwa, ponieważ nasi bohaterowie właśnie podróżują w czasie wiele miliardów lat temu. Kto więc pokona Turboklozet 2000? Nieoczekiwanie pojawia się jednak nowy superbohater. Pokonuje on wroga planety i przez kilka następnych tygodni ratuje potrzebujących. Jednak kiedy ludzie zaczynają nadużywać wzywania go do głupot, nowy bohater postanawia sprowadzić Kapitana Majtasa z powrotem. Jednocześnie cofa wszystkich w czasie, by nigdy nie musieć stoczyć straszliwej bitwy z żarłocznym klozetem.

W tej części możemy zaobserwować, jak bardzo męczące może być superbohaterswo. Dav porusza przy okazji problem, który można zobrazować powiedzeniem: daj palec, będą chcieć całą rękę. Ponadto w jedenastym tomie poznajemy bardzo niebezpieczne skutki cofnięcia się w czasie i stworzenia własnych klonów! To właśnie przydarzyło się chłopcom, kiedy postanowili tylko odrobinkę przeskoczyć w przeszłość i napisać zaległe sprawdziany. Tworzyli wówczas swoje dzisiejsze i wczorajsze „ja”, co już wkrótce nie tylko ich doprowadziło do obłędu.

Wydaje mi się, że z każdą kolejną powieścią historie w nich zawarte rozwijają się. Już nie są skupione wyłącznie na opowiadaniu o przygodach Herolda i George’a. Teraz pokazują też losy innych bohaterów, które z kolei są bardzo wiązane z przeżyciami chłopców, a czasami są motorem napędowym całej akcji. Podoba mi się to, bo daje nam bardzo szerokie spojrzenie na to, co się dzieje. Mało tego poszczególne wątki w tych powieściach, łączą się z wątkami z książek poprzednich, co przyczynia się do powstawania kolejnych Wielkich Powieści. Ponadto historie Dava Pilkey’a jak zwykle mają w sobie nutkę absurdu, która bardzo bawi zarówno młodego, jak i starszego czytelnika.

Pomysłowość Dava nigdy nie przestaje mnie zaskakiwać. Jego książki zawsze są pełne nieziemskiej akcji i niebanalnego humoru, a jego bohaterowie ciągle ładują się w coraz większe kłopoty. Mimo że dzieckiem nie jestem, to odnajduję w tych historiach także coś dla siebie, dlatego polecam tę serię nie tylko młodym czytelnikom, ale także  tym starszym. Na pewno duża część z Was odnajdzie w tych historiach synonim rozrywki!

Za możliwość przeczytania książek dziękuję Wydawnictwu Jaguar.