[85] "Małe Licho i tajemnica Niebożątka" - Marta Kisiel

Dziś przychodzę do Was z książką dla dzieci, która spodoba się zarówno małym szkrabom, jak i ich całkiem dużym rodzicom. Powieścią tą jest „Małe Licho i tajemnica Niebożątka” autorstwa znanej pewnie większości z Was autorki – Marty Kisiel.

Pewien stary dom stojący na uboczu skrywa niemałe tajemnice i ma przedziwnych mieszkańców. Spotkać tutaj można małego wiecznie kichającego aniołka uczulonego na własne pierze, gburowatego wujka Konrada i całkiem sympatycznego wujka Turu. Na dokładkę mamy też potwora spod łóżka kradnącego kapcie oraz drugiego będącego samozwańczym szefem domowej kuchni oraz kolejnego anioła stróża. Właśnie w takim towarzystwie przyszło mieszkać Bożkowi i jego mamie. Chłopiec nie może więc narzekać na nudę, a wszystkich domowników traktuje jak członków swojej rodziny. W zasadzie prócz nich, nie zna nikogo, ale to niedługo ulegnie zmianie, bowiem już za chwilę ma on rozpocząć naukę w prawdziwej szkole! Jednak czy uda mu się zaprzyjaźnić z innymi dziećmi, które boją się potworów, a w anioły nie wierzą?

Książki Marty Kisiel do tej pory były mi kompletnie nieznane. Bardzo dużo słyszałam o samej autorce, niestety dotąd nie miałam czasu ni okazji sięgnąć po cokolwiek, wyjętego spod jej pióra. Bardzo cieszę się jednak, że to się w końcu zmieniło. Historia Niebożątka jest bowiem czymś, co warto przeczytać bez względu na to, jakie cyfry ma się w dacie urodzenia. Marta Kisiel posiada coś, czego niektórym pisarzom literatury dziecięcej brakuje. Umie mianowicie przekazać pewne bardzo ważne wartości, jednak w sposób zabawny i lekki, przez co jej powieści to nie tylko moralizatorskie opowieści, ale przede wszystkim fascynujące historie. Dziecko (i niejeden dorosły) nie tylko się uczy, ale także świetnie bawi, co jest ogromnym plusem „Małego Licha”.

Skoro już wiemy, że wspomniana książka jest wartościową pozycją, to warto także wspomnieć dlaczego. O czym jest i czego w rzeczywistości uczy? Przede wszystkim tolerancji i tego, że „normalność” to pojęcie względne, a bycie innym nie oznacza wcale bycie kimś gorszym. Wręcz przeciwnie, to co nas wyróżnia często należy do naszych największych plusów. Ponadto pokazuje, że izolacja wcale nie jest dobra i nadopiekuńczość rodziców (a także wujków, aniołów i potworów) często może okazać się dla dziecka krzywdząca. Daje więc ważną lekcję nie tylko maluchom, ale także ich opiekunom. Ponadto „Małe Licho” opowiada o przyjaźni i o tym, jak łatwo można ją zaprzepaścić niewłaściwym zachowaniem. Mówi o trudach dojrzewania i poznawaniu samego siebie. Zawiera więc wiele uniwersalnych prawd, które warto przekazać młodemu pokoleniu.

Książka Marty Kisiel to jednak przede wszystkim wspaniała historia osadzona w niesamowitym świecie. Niby ograniczona przestrzennie, ale mimo wszystko świat przedstawiony opisany w niej jest bardzo dokładnie i z wyobraźnią. Do tego przeciekawa kreacja bohaterów. Każda z postaci i ta drugo-, i pierwszoplanowa ma swój własny charakter i odznacza się czymś innym. Do tego nie wszystko, co dotyczy postaci powiedziane jest wprost, czytelnik sam więc musi domyślić się, czemu dana osoba jest taka, a nie inna. To ważna rzecz, bowiem dzięki niej dzieci nie są traktowane z góry. Marta Kisiel pokazuje tym samym, że one też potrafią analizować i wysnuwać wnioski, I nawet jeśli nie zrobią tego, czytając pierwszy raz daną pozycję, to wracając do niej na pewno wyłapią to, co wcześniej im umknęło.

Podsumowując, „Małe Licho i tajemnica Niebożątka” to cudowna, pełna humoru opowieść przekazująca wiele ważnych wartości nie tylko dzieciom ale i dorosłym. Polecam przeczytanie jej wszystkim, bowiem moim zdaniem nie ma tutaj ograniczenia wiekowego. Ja natomiast z całą pewnością jeszcze kiedyś sięgnę po twórczość autorki i bardzo chętnie zagłębię się w świat jej bujnej wyobraźni. 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Wilga.