[84] "Sekret księcia" - Geneva Lee

Historie o księciu, który zakochał się w zwykłej dziewczynie, nie są już czymś tak fascynującym jak kiedyś. Pojawiło ich się bowiem tak wiele, że niełatwo skłonić czytelnika do czytania nowych. U mnie jednak zachował się sentyment do powieści o współczesnych Kopciuszkach i zawsze bardzo chętnie po nie sięgam. To właśnie przez to między innym zainteresowałam się „Kochanką księcia”, rozpoczynającą cykl „Royals”. Spodobała mi się tak bardzo, że postanowiłam kontynuować przygodę z twórczością Genevy Lee i zabrałam się za drugi tom trylogii – „Sekret księcia”, o którym chciałabym Wam powiedzieć dziś kilka słów.

Clara wraca do swojego zwykłego życia. Stara się nie myśleć o zakończonym związku z Alexsandrem, ale nie jest to łatwe, gdy jej serce składa się z miliona kawałków. Sam książę wcale nie ułatwia jej tego zadania i ponownie pojawia się w jej życiu, by walczyć o drugą szansę dla nich. Znany z nieustępliwości mężczyzna nie podda się, dopóki Clara nie zgodzi się z nim porozmawiać. Jednak czy kobieta znajdzie w sobie tyle siły, by to zrobić? Czy ich los znowu zbiegnie się w jedną, zgodną linię? Czy podołają nowym trudnościom, jakie staną im na drodze?

Postacie okazały się trochę nijakie. W pierwszym tomie czegoś się o nich dowiadujemy, mamy szansę poznania ich myśli i powodów, dla których postępują tak, a nie inaczej. Tutaj jest tego zbyt mało, przez co bohaterowie tracą na realności. Alexander nie jest już tajemniczym, władczym mężczyzną, tylko chłopczykiem udającym takiego mężczyznę. Ugania się za kobietą, na której ponoć mu zależy, ale w ogóle się nią nie przejmuje. Niby ją chroni, ale ciągnie ją w paszcze lwa. Często miałam wrażenie, że kieruje nim nie miłość ale egoizm, pożądanie i pierwotna chęć zawłaszczenia sobie czegoś, co nie należy do niego. Clara natomiast… w sumie nie ma charakteru wcale, co nieco boli, bo o dziwo ją polubiłam.

„Sekret księcia” należy do powieści, które bardzo trudno zrecenzować, gdyż są tak nijakie, iż bardzo mało można o nich powiedzieć. To książka, którą się czyta i od razu o niej zapomina. I szczerze mówiąc, nie wiem, co jeszcze mogłabym na jej temat dodać. Krótko mówiąc, zawiodła mnie. Nadal może uchodzić za lekturę na raz, służącą rozluźnieniu i pewnie znajdą się kobiety, które chętnie po nią sięgną, by przy niej odpocząć, jednak dla mnie niestety to za mało. Nie zmienia to jednak faktu, że mam zamiar sięgnąć po kolejny tom i przekonać się, czy Lee wróci na wcześniejszy poziom, czy też zatrzyma się na tym.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu.