[27] "Wojowniczka - Natasha Lucas

Stosunkowo rzadko sięgam po książki z gatunku romans. Czasami jednak nachodzi mnie na nie ochota i wówczas wybieram coś, co ma w sobie nieco fantastyki. Robię to dlatego, że zazwyczaj takie pozycje mają choć odrobinę bardziej zarysowaną fabułę i rozwinięty świat przedstawiony czy też lepszą kreację bohaterów niż zwykłe romansidła. Niestety nie zawsze ta reguła się sprawdza, czego przykładem jest „Wojowniczka” Natashy Lucas.

Serena miała pecha urodzić się w więzieniu dla szczególnie niebezpiecznych kobiet Nowej Ziemi. Tam też się wychowała, jednak w międzyczasie ośrodek przeszedł wiele zmian i teraz wcale nie przypomina już zakładu karnego. Prędzej można by go nazwać domem lekkich obyczajów, a skazane kobiety trafniej określa miano prostytutek. Serena jednak do tej pory nie podlegała zasadom tego miejsca, ale od śmierci matki jest pewna, że nadejdzie dzień, w którym naczelnik wiezienia postanowi zacząć ją sprzedawać i to za duże pieniądze. Stara się jak może, by do tego nie dopuścić, jednak plany ucieczki szybko legną w gruzach. Wówczas godzi się ze swoim losem, ale nim odda się w ręce naczelnika, pragnie przeżyć swój pierwszy raz z kimś, kogo sama wybierze, a nie z tym, kto zapłaci więcej za jej dziewictwo. Nieoczekiwanie sprawy zaczynają przybierać zupełnie nieoczekiwany dla kobiety obrót, a jej życie zmienia się diametralnie.

Nie spodziewałam się po tej książce zbyt wiele, mając na uwadze gatunek, z jakiego pochodzi. Liczyłam jednak na coś dużo bardziej rozwiniętego i ciekawszego niż to, co zaoferowała swoim czytelniczkom autorka. Miałam nadzieję na jakąś przygodę, trochę magii, a dostałam dość schematyczną opowieść pełną seksu. Owszem, czasami mam ochotę na coś takiego, jednak wszystko ma swoje granice. W „Wojowniczce” dziewięćdziesiąt procent akcja kręci się bowiem na stosunkach płciowych, czego akurat ja nie lubię. Pewnie wielu zapyta, czego spodziewałam się po erotyku? Jasne, to logiczne, że w tym gatunku seks odgrywa istotną rolę, ale… tutaj prócz niego praktycznie nic nie było. Seks, śniadanie, seks, prysznic, seks, spanie z przerwą na seks, śniadanie i tak dalej. Czasami były jakieś dłuższe przerywniki, jednak były one naprawdę marginalne i prawie natychmiast znikały na rzecz kolejnej sceny erotycznej. 

Ponadto wszystko działo się naprawdę szybko. Zdecydowanie za szybko. Nawet Serena tak uważała, jednak co z tego? Dziewczyna postanawia lepiej poznać swojego partnera, rozmawiać z nim, dowiedzieć się czegoś o jego przeszłości i rasie. Nawet mu to mówi! Jednak wystarczy delikatna pieszczoty, by wszystkie myśli wyleciały jej z głowy. Później jeszcze trochę marudzi, że jej postanowienie legło w gruzach, po czym całkowicie zapomina o temacie.

Wszystko jest też wyidealizowane. Jak to często bywa w tego typu książkach główna męska postać jest niesamowicie silna, drapieżna, niebezpieczna dla świata a czuła i kochana dla bliskiej sobie osoby. Bohaterowie miewają (nie)wielkie problemy, a jak już je mają to błyskawicznie takowe zostają rozwiązane. Ponadto kreacja postaci jest raczej niezbyt skomplikowana. Fabuła również należy do tych bardzo prostych i niewymagających, doskonale da się także w większości przewidzieć, a zakończenie nie powinno nikogo dziwić.

Dużym plusem książki jest jednak postać Sereny. To bardzo silna kobieta, potrafiąca sobie radzić ze swoimi sprawami. Ponadto jej cięty język i dowcipne uwagi naprawdę mi się podobały. Bardzo ją polubiłam, niestety moja sympatia do niej nieco spadła pod koniec powieści. To, co wówczas zrobiła było tak nierealne, że nie mogłam uwierzyć, w to, co czytałam. Szczególnie, że liczyłam w końcu na jakąś ciekawą akcję z dużą ilością krwi. Niestety, nie doczekałam się. Ponadto charakter dziewczyny też uległ zmianie i nagle zaczęła przypominać obrażające się o byle co dziecko. Oczywiście wystarczyła tylko chwila namiętności, by ją udobruchać… 

Książka początkowo bardzo mi się podobała, jednak z biegiem czasu coraz bardziej przyprawiała o irytację i męczyła. Wiem, że niektórzy uwielbiają takie pozycje i im ta powieść mocno przypadnie do gustu. Niestety ja jestem nieco bardziej wymagająca, nawet w stosunku do powieści z tego gatunku. Nie uważam jednak by było to coś, co absolutnie nie nadaje się do czytania. Dla fanek lekkich erotyków będzie to prawdziwa gratka. Ja nie należę do tego grona i jeżeli sięgam po romanse to raczej po takie, gdzie dzieje się coś więcej niż łóżkowe przygody.

„Wojowniczka” to romans paranormalny, a raczej erotyk, po którym nie należy się wiele spodziewać. Są dni, w których takie pozycje są wręcz wskazane, bo dzięki nim można się rozluźnić i zapewnić wyobraźni kilku ciekawych przygód. Tak więc jeżeli szukacie czegoś bardzo lekkiego z dużą ilością pikantnych scen oraz niewymagającego zbytniego zaangażowania – „Wojowniczka” jest dla Was idealna. Jednak jeżeli unikacie takich pozycji, omińcie ją szerokim łukiem, bo jedynie dostarczy Wam kilkugodzinnej dawki irytacji.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorce.