[99] "Strażnik" - Paulina Hendel

Paulina Hendel już o jakiegoś czasu gości na moich półkach, jednak do tej pory miałam czas zapoznać się tylko z jedną jej książką – „Żniwiarzem”. Niedawno jednak sięgnęłam w końcu po kolejną powieść jej autorstwa – „Strażnika”. Jest to pierwsza część trylogii „Zapomnianej księgi”, która w tym roku doczekała się wznowienia dzięki wydawnictwu We need YA. Czy druga powieść autorki również mi się spodobała?

Siedemnastoletni Hubert wraz ze swoim przyjacielem byli na wycieczce w Paryżu, gdy wszystko się zmieniło. Na ich oczach wybuchł Luwr i to tyle, co pamięta bohater. Kiedy budzi się na Pomorzu w chacie starego nauczyciela, doznaje szoku. Okazuje się bowiem, że atak terrorystyczny miał miejsce siedem lat temu, a od tego czasu bardzo dużo się zmieniło. Cywilizacja upadła. Większa cześć ludzkości zmarła w wyniku epidemii. Ci, którzy ocaleli, zaczęli tworzyć na nowo wsie lub zamieszkali w rumowiskach miast. Na domiar złego uśpione od wieków potwory ze słowiańskich wierzeń, wygnane niegdyś przez cywilizacje, teraz powróciły, a ludzie nie pamiętają już opowieści swoich babek czy dziadków o nich i nie mają pojęcia, jak się przed nimi bronić. Hubert nie pamięta niczego, co działo się z nim w przeciągu tych siedmiu lat. Budzi się jako umięśniony dwudziestokilkulatek z bliznami na ciele i powracającą w chwilach niebezpieczeństwa wiedzą na temat potworów. Co się z nim działo przez wszystkie te lata? Czy uda mu się odnaleźć w nowej rzeczywistości?

„Żniwiarz” Pauliny Hendel podobał mi się, jednak nie wywołał u mnie jakiegoś wielkiego podniecenia. Określiłabym go raczej jako ciekawą książkę ze słowiańskimi demonami w tle dobrą na wieczór czy dwa. Jednak po zapoznaniu się ze „Strażnikiem” moje odczucia wyglądały całkowicie inaczej. Po skończonej lekturze miałam bowiem w głowie wielkie „WOW”. Pierwszy tom „Zapomnianej księgi” to już nie obyczajówka z fantasy w tle, ale prawdziwa fantastyka z krwi i kości. Powieść okazała się być bardzo wciągająca, a tematyka niesamowicie ciekawa. Na początku nieco obawiałam się, że autorka będzie powielać wątki, które już były w powieściach postapokaliptycznych. Jednak niepotrzebnie, bo historia opowiedziana przez Paulinę Hendel jest całkowicie inna od tych, które do tej pory czytałam, co niesamowicie mnie ucieszyło.

Hubert to nastolatek w ciele dorosłego mężczyzny, przez co staje się bardzo ciekawą postacią. Na początku książki szczególnie było widać to, że chłopak cały czas jest jeszcze młody i niedoświadczony. Z biegiem czasu jednak, zaczyna się subtelnie zmieniać. Co prawda przez cały czas Hubert zachował w sobie dużo z nastolatka, ale widać było różnicę w tym, jak się zachowuje czy mówi. Ewidentnie zaczyna dojrzewać, jednak robi to bardzo powoli, pod wpływem różnych wydarzeń. Bardzo mi się to podobało, bo nadało postaci wyrazu i realności. Na pewno też kosztowało autorkę dużo wysiłku, bo musiała zrobić to na tyle delikatnie, by nie przesadzić i aby przemiana nie nastąpiła ekspresowo. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach również będę mogła obserwować proces dojrzewania Huberta.

Jedyne, co nie podobało mi się w „Strażniku” to jego zakończenie. Zapowiadało się naprawdę fantastycznie i ostatnie strony zaczęłam czytać z zapartym tchem, aż nagle się popsuło. Przez całą powieść autorka wykazywała się kreatywnością, a w zakończenie dała bardzo oklepany motyw, który okropnie mnie zawiódł. Mam jednak nadzieję, że w następnym tomie z tego wybrnie i jednak kiczowata końcówka okaże się być hitem.

Zdecydowanie polecam Wam sięgnąć po „Strażnika”, bo to naprawdę dobra fantastyka, przy której można się świetnie bawić. Sama z niecierpliwością czekam na kolejny tom i mam nadzieję, że szybko znajdę czas, żeby się z nim zapoznać.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję We need YA.