[7] "Naznaczeni śmiercią" - Verinica Roth

         Niezgodna to trylogia, która podbiła moje serce już dawno. Nic więc dziwnego, że gdy dostrzegłam wśród tłumu innych książek kolejną powieść Veronici Roth, natychmiast zapragnęłam ją przeczytać. Początkowo bałam się, że autorka wprowadzi nas w świat, który do złudzenia będzie przypominał ten wykreowany w Niezgodnej. Na szczęście moje obawy nie miały odzwierciedlenia w rzeczywistości, z czego niezmiernie się cieszę. Mimo że polubiłam wcześniejszą trylogię Roth, mocno zawiodłabym się, gdybym dostała to samo w nieco zmienionej wersji.

            Tym razem, biorąc do ręki książkę Veronici, wyruszamy w odległą galaktykę, gdzie na jednej z wielu planet mieszkają dwa narody, walczące o dominację. Przedstawicielem jednego z nich jest Akos, drugiego zaś Cyra. Ich losy splatają się nieoczekiwanie i to w dość nieprzyjemny sposób. Wkrótce jednak oboje przekonają się, że mogą dużo zyskać na swojej znajomości. Tworzy się między nimi więź, zdolna jednocześnie ich ocalić jak i zgubić.

           Po raz kolejny jestem pełna podziwu dla wyobraźni Roth. Po raz drugi stworzyła niesamowity i bardzo rozbudowany świat, uwzględniając drobne detale. Rozbudowana przestrzeń jest dla mnie ogromnym plusem w każdej książce, a tutaj mamy ją podaną jak na tacy. Wykreowanie kilku planet o zupełnie różnej kulturze oraz obdarowanie każdego bohatera innym darem niewątpliwie dowodzi ogromnego talentu pisarki. Dodatkowo każda z planet wydaje się być jednakowo interesująca i godna uwagi. Nie wkradła się w to żadna schematyczność.

Kolejną rzeczą, którą kocham w książkach jest dwojakość perspektywy. W Naznaczonych śmiercią mamy dwóch bohaterów i poznajemy świat powieści zarówno oczami Cyry jak i Akosa. Dzięki temu mamy dużo szerszy jego obraz. Możemy też poznać uczucia każdej z postaci, dzięki czemu więcej się o nich dowiadujemy oraz lepiej rozumiemy motywy ich działania.

Co więcej w książce nie ma szufladkowania. Nic nie jest do końca dobre i do końca złe. Nie ma czarnych i białych charakterów. Wszystko utrzymane jest w odcieniach szarości i bynajmniej nie czyni to z historii nijakiej czy nudnej. Nic nie dzieję się bez przyczyny. Jeżeli człowiek wybiera złą drogę, to musi mieć ku temu powód. Czytając książkę, warto znać przeszłość bohaterów i ich determinanty życiowe, które miały wpływ na kształtowanie ich osobowości. Poza tym ludzie nie zmieniają się na lepsze pod wpływem chwili. I to wszystko miała na uwadze Roth, pisząc Naznaczonych śmiercią, dzięki czemu stworzyła niezwykle realną opowieść. Uwzględniając aspekty psychiczne, wzbogaciła ją i uczyniła dużo ciekawszą.

W powieści poruszony został też dość powszechny motyw daru-przekleństwa. Każdy mieszkaniec planety posiada bowiem specyficzną dla siebie moc. Jak dowiadujemy się chociażby na przykładzie Cyry – nie zawsze pragnąłby ją jednak mieć. Poza tym przy niektórych darach można odkryć drugie dno, bo chociaż z pozoru wydają się dobre i przydatne, czasami okazują się męczące. Tak jak w przypadku Akosa.

Każda książka, nieważne jak dobra, ma też wady. Tutaj dopatrzyłam się dwóch, które są jednak tak małe i praktyczne nieistotne, że śmiało można by je zignorować. Mianowicie dziwne, skomplikowane i trudne do wymówienia nazwy planet, imiona i tego typu rzeczy często sprawiały mi trudność. Niekiedy nawet musiałam zastanowić się, o czym w danym momencie była mowa. Ta niedogodność przeszkadzała jednak jedynie na początku książki. Kiedy już weszło się w jej świat, poznało bohaterów, żadne nazwy nie miały znaczenia i wszystko nabierało sensu. Drugim niedociągnięciem według mnie był przełom w relacji dwojga bohaterów. Trochę brakowało mi w nim wyrazistości. Prawdę mówiąc, przegapiłam go.

Co do okładki jestem sceptycznie nastawiona. Z całą pewnością świetnie oddaje charakter i tematykę książki, z drugiej jednak jest trochę przesadzona. Chodzi mi tu głównie o tytuł. Czcionka, jaką został napisany, według mnie jest zbyt ordynarna. Ale to tylko moje odczucie estetyczne i wiem, że dużej liczbie osób okładka bardzo się podobała.

Czy warto przeczytać Naznaczonych śmiercią? Według mnie jak najbardziej. Nawet jeżeli jesteście uprzedzeni do twórczości Roth i patrzycie na nią przez pryzmat Niezgodnej, to i tak myślę, że Wam się spodoba. Autorka niewątpliwie rozwinęła skrzydła i jej książka jest dużo lepsza niż poprzednie. Tak więc gorąco zachęcam Was do zapoznania się z tą pozycją, a jeżeli już to zrobiliście, koniecznie podzielcie się swoimi opiniami w komentarzach!