[637] ,,Ogród Anastazji” – Anna Bichalska

 

Już dawno miałam ochotę przeczytać jakąś klasyczną obyczajówkę, która będzie przyjemna w odbiorze. Jakiś czas temu miałam okazję poznać inną powieść Anny Bichalskiej, pamiętam, że bardzo mi się podobała, więc uznałam, że kolejna nie może być gorsza. Na pewno zaintrygował mnie opis ,,Ogrodu Anastazji”, który zapowiadał lekturę pełną emocji oraz tajemnic, a to lubię najbardziej!

Milena postanawia, że to odpowiednia pora, aby wraz z córka wyprowadzić się od rodziców i stanąć na nogi po stracie, która spotkała ją jakiś czas temu. W planach ma zamieszkanie u pani Hortensji, którą doskonale zna, a jej dom na Jaśminowej kojarzy się jej z dzieciństwem i tajemniczą Anastazją, której skarbu nadal nikt nie odnalazł, chociaż wielu próbowało. Okazuje się jednak, że u kobiety miesza jeszcze jej siostrzeniec, który także ma za sobą tragiczną przeszłość. Czy uda im się poznać historię wcześniejszych mieszkańców domu na Jaśminowej? Milena i Adam nie są gotowi na nowe związki, ale czy uda im się oszukać własne serca?

[636] ,,Jak stracić hrabiego w dziesięć tygodni” – Jenni Fletcher

 

Jeśli ktoś obserwuje bloga i recenzje, które tutaj publikuje, to wie, że jestem wielką fanką Bridgertonów i ubolewam nad tym, iż książki z tej serii już przeczytałam. Dlatego z chęcią sięgam po wszystko, co chociaż trochę może przypominać dworski romans. Uwielbiam takie klimaty, jest to dla mnie całkowite przeciwieństwo świata, w którym żyje i uważam to za jedną z większych zalet takich historii.

Essie w wieku ośmiu lat została zaręczona z chłopakiem, którego widziała dosłownie raz w życiu i nie zapamiętała go zbyt dobrze. W jej wyobrażeniach był niemiły, wyniosły i złośliwy, więc nie zamierza z kimś takim wiązać się na całe życie. Kilka tygodni przed ślubem przyszli małżonkowie poznają się, a Essie postanawia zrobić wszystko, aby Aidan sam zerwał zaręczyny uznając ją za niegodną tytułu hrabiny. Mężczyzna zgadza się na rozstanie pod warunkiem, że Essie uda się znaleźć dla niego nową narzeczoną. Czy młoda kobieta sprosta temu zadaniu? A może w pewnym momencie uzna, że jednak chce budować przyszłość wraz z Aidanem?

[635] ,,Chłopiec w lesie. Prawdziwa opowieść o przetrwaniu podczas II wojny światowej” – Maxwell Smart

 

Bardzo lubię czytać książki o tematyce wojennej i robię to naprawdę od wielu lat, mam nawet specjalne półki na pozycje z tej kategorii. Skupiam się jednak główne na biografiach, autobiografiach, reportażach czy pamiętnikach. Wszelkie formy opowiadające o prawdziwych wydarzeniach są brane przeze mnie pod uwagę. Wojennych powieści fabularnych raczej nie czytam, ponieważ przeważnie są one wyolbrzymione i często mijają się z faktami historycznymi, a to dla mnie jest niedopuszczalne.

Max jest chłopcem, których był świadkiem śmierci swojej rodziny. Jemu udało się przeżyć i chociaż miał jedenaście lat, uniknął spotkania z nazistami. Większość czasu przebywał w lesie, gdzie budował schronienia, a nocami korzystał z dobroci małżeństwa, które miało niewiele, ale zawsze podzieliło się z nim wszystkim, co było mu potrzebne. Max w lesie poznał również Janka, z którym zaczęli się ukrywać. Jednak pewnego dnia dochodzi do makabrycznych wydarzeń, a w ich efekcie życie traci wielu niewinnych ludzi.

[634] ,,Nauczycielka z getta. Wciąż pod wiatr” – Aneta Krasińska

 

Rzadko sięgam po powieści, których akcja toczy się podczas wojny. Jestem raczej fanką literatury faktu i tego się trzymam, ale zdarza robić mi się wyjątki. Czasem jakiś tytuł mnie zaintryguje, więc nie mogę przejść obok niego obojętnie i tak było właśnie w przypadku serii Anety Krasińskiej. Jakiś czas temu pisałam już recenzję pierwszego tomu, więc oczywiście musiałam sięgnąć po drugi, bo zakończenie nie dawało mi spokoju!

Laura stara się o to, aby przetrwać i ochronić braci swojego męża, więc codziennie ciężko pracuje, chociaż bardzo często nie udaje się jej nawet odebrać przydziału jedzenia. Nastolatkowie muszą szybciej dorosnąć i również dokładać się do utrzymania, więc są zmuszeni pracować przy budowie specjalnego obozu dla polskich dzieci, które władze niemieckie uważają za zagrożenie. Chłopcy codziennie są światkami okropnego traktowania, poniżania i bicia niewinnych i chociaż sami mają niewiele, starają się im pomóc.  Oni oraz wszyscy mieszkańcy ich domu postanawiają zaryzykować i ocalić jedną z sierot.

[633] "Solitaire" - Alice Oseman

 

„Solitaire” to specyficzna książka. Nie ma w sobie uroku i magii „Heartstoppera”. Osoba autorka już na samym początku ostrzega nas, że jej powieść porusza ciężkie tematy takie jak samookaleczanie się, depresja czy problemy z odżywianiem, więc od razu możemy nastawić się na nieco smutniejszą historię.

Moim zdaniem Tori Spring skrywa w sobie dużo mroku. Dziewczyna jest bardzo skryta, nie lubi ludzi, najlepiej czuje się w swoim własnym towarzystwie. Nie próbuje dostosować się do otoczenia. Nie próbuje wmówić mu, że wszystko jest w jak najlepszym porządku. Wielu czytelników zarzucało jej, że jest postacią płytką, infantylną o narcystycznym usposobieniu. Moim zdaniem jest wręcz przeciwnie. Ludzie nie lubią słuchać, że jest źle. Na pytanie „co u ciebie” oczekują słodkiego kłamstwa – „wszystko dobrze, a u ciebie?”. Smutne osoby nie pasują do ich otoczenia, bo psują nastrój. Czasami mam wrażenie, że obecnie przyjęło się, że trzeba być szczęśliwym albo przynajmniej udawać, ze się nim jest. Tori nie udaje. Nie próbuje być sztucznie miła, mówi co myśli i nie chce na siłę wpasować się w społeczeństwo. Nie potrzebuje też towarzystwa innych ludzi. Wiele razy słyszy, żeby się uśmiechnęła, jakby ludzie nie rozumieli, że to poprawi tylko ich humor a nie jej. To oni poczują się lepiej, bo nie będą czuli się nieswojo w jej towarzystwie. Moim zdaniem to bardziej egoistyczne niż zachowanie Tori.