[391] "Ścigana" - Tess Gerritsen

 

Tess Gerritsen to pisarka, którą chciałam poznać już od dawna, ale nigdy nie było ku temu okazji. W końcu udało mi się przeczytać dwie jej książki w zeszłym roku, jednak bardzo mnie one rozczarowały. Po pisarce takiego kalibru spodziewałam się czegoś spektakularnego, a otrzymałam historyjki miłosne z wątkiem kryminalnym. Postanowiłam jednak dać pisarce jeszcze jedną szansę i sięgnęłam po „Ściganą”.

Clea od najmłodszych lat uczona była złodziejskiego fachu. Jej wuj, wieloletni przestępca, dbał, by była najlepsza w tym co robi. Dziewczyna jednak nie chce już dłużej kroczyć drogą wytyczoną jej przez krewnego. Po odsiadce w więzieniu chce na nowo zmienić swoje życie, jednak zostaje uwikłana w międzynarodową aferę. Policja, ze względu na jej kryminalną przeszłość, nie chce wierzyć w jej wersję wydarzeń, a dla drugiej strony staje się niewygodnym świadkiem. Ma dwa wyjścia: albo będzie ukrywać się do końca życia, albo zdobędzie dowód na prawdziwość swoich słów.

Muszę przyznać, że tym razem książka Gerritsen okazała się całkiem przyjemną lekturą. Nie miałam już tak wielkich wymagań co do autorki jak wcześniej, więc może dlatego się nie rozczarowałam. Wiele rzeczy, które wcześniej mi się nie podobały, zostały poprawione w tym tomie, przez co czytało się go dużo przyjemniej. Przede wszystkim kreacja bohaterów znacznie się poprawiła, szczególnie żeńskich postaci. Wcześniej były kreowane na głupiutkie, naiwne damy w opałach, które ciągle trzeba było ratować. Co prawda Clea także jest damą w opałach, ale posiada inteligencje i spryt. Sama także doskonale dawała sobie radę. Podziwiałam jej determinację i upór w dążeniu do celu. Dziewczyna nie chciała się poddać i za wszelką cenę starała się udowodnić, że ma rację. Robiła to nie tylko dla tego, by być w końcu wolna, ale także po to, by sprawiedliwości stała się zadość. Polubiłam ją dużo bardziej niż chociażby Beryl, która irytowała mnie na każdym kroku.

Fabuła w tej części także rozwinęła się i poprawiła. Przede wszystkim wątek romantyczny aż tak bardzo jej nie dominuje. Jest dość istotny, ale mimo wszystko schodzi na boczny tor. Co prawda nadal moim zdaniem uczucie między bohaterami rodzi się w sposób zbyt szybki i mało realny, ale przynajmniej nie jest stawiane na pierwszym miejscu. Trzeba też przyznać, ze jest dużo lepiej przedstawione niż w poprzednich powieściach autorki, choć do perfekcji brakuje mu bardzo dużo.

Sama historia okazała się naprawdę ciekawą intrygą. Mamy tu wiele tajemnic, które stopniowo i powoli wychodzą na światło dzienne. Podobała mi się ta wielowątkowość i tajemniczość. Nadawała powieści typowego dla gatunku klimatu i cały czas intrygowała czytelnika. Tym razem cały czas czułam, że jest to thriller a nie obyczajówka czy romans z wątkiem kryminalnym. Czułam się więc bardzo mile zaskoczona,

Nadal nie otrzymałam tego, czego się spodziewałam na początku po twórczości Tess Gerritsen, jednak zdecydowanie widzę progres. Wiele rzeczy, które wcześniej mi się nie podobały, zostało doszlifowanych i dzięki temu książka zyskała w moich oczach. Straciłam nadzieję, że polubię twórczość pisarki, jednak ta pozycja przekonała mnie, że warto dać jej kolejną szansę i być może w końcu trafię na powieść, która mnie zachwyci i sprosta moim wymaganiom. Na pewno będę kontynuować moją przygodę z autorką.

Za książkę dziękuję Harper Collins.

Sara