[380] "Gorąca gwizdka. Niegrzeczne opowieści" - Joanna Dubler/ K.A.Figaro i inni

 

„Gorąca gwiazdka. Niegrzeczne opowieści” to kolejna świąteczna antologia polskich autorów, która trafiła w moje ręce. Muszę przyznać, że miałam co do niej duże większe oczekiwania i czuję się nią nieco zawiedziona. Niemniej kilka opowieści trafiło w mój gust.

Zbiór zawiera dwanaście opowiadań naszych rodzimych autorów. Z twórców znałam jedynie Katarzynę Berenikę Miszczuk oraz kojarzyłam K.A. Figaro oraz Alex Lavendę, jednak jeśli chodzi o dwie ostatnie nie czytałam żadnej ich książki. W ogóle mi to nie przeszkadzało, bo lubię poznawać nowych autorów, a antologię świetnie się do tego nadają. Nawet jeśli jakieś opowiadanie mi się nie spodoba, zawsze można sięgnąć po kolejne lub przemęczyć się przez te kilka czy kilkanaście stron. Istnieje też duże prawdopodobieństwo, że oczarowana jakąś historią zapragnę sięgnąć po coś dłuższego danego autora. W tym przypadku znalazłam dwa opowiadania, po których jestem w stanie zapoznać się z konkretną pisarką trochę bliżej. Były to „Świąteczna kwarantanna” oraz „Ostatni lot”.

Pierwsze ze wspomnianych opowiadań wprost mnie zauroczyło. Okazało się bardzo ciekawe i rozbudowane w wielu aspektach. Autorka zadbała o piękne zaprezentowanie miejsca akcji oraz stworzyła cudownych bohaterów, których udało jej się dobrze wykreować mimo krótkiej formy literackiej. Bardzo żałowałam, że nie jest to pełnowartościowa powieść, bo historia zdecydowanie ma potencjał i zabójcze zakończenie!

„Ostatni lot” to opowieść o miłości oraz stracie. Pokazuje, że w życiu warto otworzyć się na miłość, nawet jeśli przeszłość boleśnie daje o sobie znać. Ponad tym miała chyba najbardziej zimowo-świąteczny klimat ze wszystkich zamieszczonych w antologii opowiadań. Urzekł mnie już od samego początku. Sama powieść z jakiegoś powodu zapada w pamięć i zostaje w sercu czytelnika na dłużej.

Na uwagę zasługują także opowiadania Katarzyny Miszczuk oraz K.A. Figaro. „Przyprawy” okazały się interesującą historią, która jest dość oryginalna i pomysłowa. Również tutaj autorka zadbała o zaprezentowanie czytelnikowi uroków miejsca akcji oraz wykreowała realną i niebanalną relację między bohaterami. Natomiast „Odmrażanie serca” Figaro z początku wydawało mi się zupełnie absurdalne, ale takie właśnie miało być i to mnie w nim urzekło. Seria pechowych zdarzeń z płomiennym końcem to coś fantastycznego na zimowy wieczór.

Reszta opowiadań prezentowała różny poziom. Niektóre czytało się przyjemnie, ale bez większych emocji, inne strasznie męczyłam. Na dwanaście opowiadań mniej więcej połowa okazała się dobrą lekturą, przy której czytelnik może się odstresować, roześmiać czy wzruszyć. Pozostałe niestety były albo niedopracowane, albo miały niewykorzystany potencjał. Jedna czy dwie historie zyskałyby dużo więcej, gdyby je rozwinięto i na podstawie ich fabuły stworzono powieść, bowiem miały dobry pomysł, ale wydawał się on „stłamszony”.

Ciężko ocenić antologię jednoznacznie, bo niektóre opowiadania prezentowały się naprawdę wspaniale, a inne strasznie uwierały. Cieszę się, że mogłam przeczytać historię wspomnianych wcześniej autorek i kilku innych, ale to dla mnie odrobinę za mało, by uznać całość za dobrą pozycję. Sięgając po zbiory, oczekuję, że dostanę kilkanaście dobrych opowiadań i ewentualnie kilka gorszych, a tu niestety ilość tych mocniejszych i tych słabszych była porównywalna.

Suma summarum, nie żałuję, że sięgnęłam po tę antologię, ale nie mogę jej Wam z czystym sercem polecić. Jeżeli chcecie ją mimo wszystko przeczytać, musicie mieć na uwadze, że niektóre opowiadania mogą Was mocno zawieźć.

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Lipstick Books.

Sara