[34] "Radykalni. Terror" - Przemysław Piotrowski

Dziś przychodzę do Was z recenzją książki, która niesamowicie mnie zaskoczyła. Jest nią powieść Przemysława Piotrowskiego pod tytułem „Radykalni. Terror”. Co było w niej takiego zadziwiającego?

Rok 2023. Kuba Polak to student polskiego pochodzenia, obecnie przebywający na wymianie i uczący się w Hiszpanii. Ma tam swoich przyjaciół: Afgana oraz Monikę, a także przepiękną dziewczynę – Nawal, która niedługo ma urodzić mu dziecko. Młody mężczyzna wiedzie więc szczęśliwe, wypełnione zabawą życie. Jedyny problem, z jakim musi się mierzyć, to obelgi skierowane do jego ukochanej. Kobieta jest bowiem muzułmanką, jednak nie przestrzega wszystkich praw zawartych w Koranie. Nie podoba się to jej współwyznawcom, co przyczynia się do wielkiego nieszczęścia. Krewni dziewczyny, od których udało się jej uciec dawno temu, w końcu ją znajdują i wraz z trójką jej przyjaciół porywają. Ojciec Nawal chce ukarać ją za to, że okryła go hańbą. W konsekwencji dziewczyna pada ofiarą zabójstwa honorowego, Afgan i Kuba ledwo uchodzą z życiem, natomiast Monika przepada bez wieści. Od tej pory zaczyna się walka z czasem i nienawiścią. Wraz z Krzyśkiem, bratem porwanej, oraz jego przyjacielem dwójka mężczyzn rusza w pogoń za tymi, którzy odpowiadają za śmierć Nawal oraz porwanie Moniki. Czy uda im się pomścić jedną z kobiet i uratować drugą? Odpowiedź wcale nie jest tak oczywista, jak mogłoby się wydawać…

Europa przedstawiona w książce jest kontynentem ogarniętym konfliktami, a nad większością państw wisi widmo wojny domowej. Muzułmanie mają coraz większy wpływ na poszczególne kraje, a w wielu metropoliach znajdują się dzielnice, gdzie panuje prawo szariatu. Islamscy radykałowie coraz częściej namawiają współwyznawców do świętej wojny oraz gnębienia niewiernych. Policja i rząd są bezradni wobec szerzącej się plagi gwałtów, honorowych zabójstw czy handlu ludźmi, a każda ich interwencja prowadzi do krwawej katastrofy. Właśnie w takim świecie przyszło żyć naszym bohaterom. Jest to rzeczywistość przerażająca, ale niezbyt wyimaginowana. Wielu obecnie wypowiada się, że tak będzie wyglądać Europa, jeżeli nie powstrzyma się fali imigrantów. Zarówno w książce jak i obecnie coraz częściej dochodzi do ataków terrorystycznych, a gwałty czy zabójstwa dokonane przez muzułmanów są tuszowane i zamiatane pod dywan. Książka jest więc wizją tego, co może niedługo stać się z europejskimi krajami. Przerażające, ale prawdziwe.

Książka podzielona jest na rozdziały, które należą do poszczególnych osób. Mamy w niej główną postać, odpowiadającą z narrację pierwszoosobową i jest nią Kuba. Ponadto kilka rozdziałów ma formę kartek z pamiętnika prowadzonego przez Monikę. Dodatkowo w powieści pojawia się także trzecioosobowa narracja, mówiąca o losach lub przemyśleniach innych bohaterów takich jak tajemniczy Niewierny, Krzysiek lub inni, którzy pojawili się epizodycznie. Tak duża liczba bohaterów mogła sprawić, że książka stanie się mało zrozumiała i zbyt skomplikowana, jednaka autor umiejętnie poprowadził poszczególne narrację i w rezultacie stworzył bardzo rozbudowaną opowieść przedstawioną z wielu perspektyw. Poszczególne postacie uzupełniają historię swoim punktem widzenia, nie wprowadzając przy tym niepotrzebnego chaosu.

Sami bohaterowie książki to bardzo różni ludzi, którzy zostali bardzo dobrze wykreowani. Mamy tu członków Legi Cudzoziemskiej – Krzyśka oraz Franco. Mężczyźni widzieli na misjach już tyle, że trudno ich zszokować. Musieli sprzątać po radykalnych muzułmanach, którzy porywali, gwałcili i mordowali wyznawców innych religii, jakby ci byli nic niewartymi zwierzętami. Ich nienawiść nie oszczędziła ani kobiet, ani dzieci. Pierwszym z bohaterów kieruje wściekłość i chęć odszukania siostry i zamordowania tych, którzy ośmielili ją brutalnie zgwałcić, a następnie porwać. Stara się jednak trzymać nerwy na wodzy, bo wie, jak ważny jest spokój i opanowanie w ich planie odbicie ukochanej osoby. Monika to jedyna rodzina, jaka mu została, a on ma świadomość tego, że niedługo może być za późno, by jej pomóc. Franco natomiast uczestniczy w misji ze względu na swojego przyjaciela. Nie zna kobiety, ale chce pomóc temu, dla którego jest ona bardzo ważna. Działa bezinteresownie, a jego wkład jest nieoceniony. Oboje to twardzi ludzie, którzy łamią innych, ale sami są prawie nie do pokonania. Michał (zwany Afganem) i Kuba z kolei to ich całkowite przeciwieństwa. O ile drugi z nich próbuje przynajmniej udawać twardego, o tyle pierwszy nawet z tym ma ogromny problem. Oboje przeraźliwie się boją, jednak nie chcą się poddać. Jakuba pcha na przód wściekłość i chęć pomszczenia ukochanej, Michał pragnie ocalić swoją dziewczynę. Początkowo wydawali się dla legionistów ciężarem, jednak mimo wszystko ich pomoc okazała się przydatna. Z głównych bohaterów została jeszcze Monika. Kobieta zbrukana, wielokrotnie poniżona i przeznaczona na sprzedaż na targu niewolników. Jest to postać niezwykła. Początkowo pragnie tylko jednego – umrzeć. Czuje się brudna, nic niewarta i pozbawiona szansy na uwolnienie. Jednak po pewnym czasie w jej sercu rodzi się nienawiść i to ona umacnia kobietę, sprawia że ta chce żyć i zemścić się nie tylko na swoich oprawcach, ale także na wszystkich radykalnych muzułmanach. Książka przepełniona jest więc bohaterami, którzy niezwykle się od siebie różnią, ale mają swój cel i dążą do niego. Każdy ma własne motywacje i priorytety, ale potrafią się zjednoczyć. Są przy tym niesamowicie realistyczni. Wszystko dzięki temu, że autor nie stworzył ich na wzór niepokonanego Rambo. Mają swoje słabości; w książce nie brakuje łez czy próśb do Boga o pomoc.

„Słynne wersety Miecza, w których Mahomet wielokrotnie mówi o zabijaniu wyznawców innych religii i nienawiści wobec wszystkich, którzy nie uznają jego zwierzchnictwa, po dziś dzień są podstawą i fundamentem islamu, którego ostatecznym celem jest zapanowanie nad całym światem.”

Sama postać Kuby zasługuje na szczególną uwagę. Jego pogląd na islam i charakter zmienia się w ciągu ich misji. Początkowo akceptuje muzułmanów i przejawia postawę większości z nas. Ignoruje problem lub też nie zdaje sobie z niego sprawy. Kiedy radykałowie zabijają jego ukochaną, dostrzega ciemne strony islamu jeszcze bardziej i zaczyna nienawidzić wszystko, co się z nim łączy. Jednak z biegiem czasu zaczyna coraz lepiej rozumieć tę religię. Powoli pojmuje, na czym ona właściwie polega. Na samym początku bowiem Koran nawołuje do miłości wobec człowieka, szanowania innych religii. Dopiero „Werset Miecza” niweluje wszystkie poprzednie nauki i nakłania do wszycia świętej wojny. Dzięki takiej kreacji głównego bohatera również czytelnik jest w stanie dowiedzieć się czegoś więcej o wyznawcach Allaha i zrozumieć ich wiarę. Oczywiście autor nie prezentuje jej jako coś najlepszego i nie wybiela jej. Wręcz przeciwnie. Pokazuje jaka jest naprawdę. Jednocześnie uświadamia nam, że i my nie jesteśmy idealni, a nasz świat również ma ciemną stronę.

„– Opluwasz islam, ale czyż to miejsce nie jest mrocznym odbiciem świata? (...) Mówicie, że islam to religia nienawiści, przemocy i gwałtu, a po waszymi ulicami tysiące ludzi żyje jak zwierzęta, sprzedają swoje ciało za paczkę chipsów, młodzież z góry schodzi tu, aby oddawać się orgiom na cześć szatana, a pedofile zakradają się do podziemi i bezkarnie gwałcą dzieci. Dlaczego na to pozwalacie? Jak to z wami, chrześcijanami, jest? (...) Nie szanujecie już własnych wartości i właśnie dlatego staliście się słabi. Dlatego jesteście skazania na zagładę.”

Prócz tego, że książka porusza bardzo ważne tematy, nie brak w niej czegoś z powieści sensacyjnej i przygodowej. Mamy tu grupkę przyjaciół, która wyrusza z misją ratowania kobiety, która równie dobrze może być od dawna martwa. Nawet oni sami powoli zaczynają wątpić w to, że im się uda, a czytelnik zastanawia się, czy na pewno wszyscy przeżyją. Książka jest naprawdę nieprzewidywalna i happy end wcale nie jest tak oczywisty. Równie dobrze wszystko może skończyć się szczęśliwe lub legnąć w gruzach. Historia sama w sobie wciąga i nie pozwala się od siebie oderwać, dzięki czemu czyta się ją niewiarygodnie szybko. Zawiera dużo akcji i jej zwrotów, ma prawdziwych bohaterów z krwi i kości, a fabuła jest na podziw realna. 

Rzadko kiedy nie mam do czego się przyczepić, jednak w tym przypadku nie potrafię znaleźć słabej strony tej książki. Co prawda nie jest to coś, co przypadnie do gustu każdemu. Może bardzo nie spodobać się tym „poprawnym politycznie” lub fanom lekkiej literatury. Niemniej powieść jest świetna i jak najbardziej warta przeczytania.

 Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorowi.