[655] ,,Pegasus: Jak szpieg, którego nosisz w kieszeni, zagraża prywatności, godności i demokracji” – Laurent Richard, Sandrine Rigaud

 

Zdaję sobie sprawę, że jestem przedstawicielką pokolenia, które w pełni polega na elektronice i nie rusza się z domu bez telefonu. Zapewne większość z Was rozumie niektóre z mechanizmów śledzenia, co zawdzięczamy oczywiście reklamom. Jeśli szukamy butów, to nagle przez kilka najbliższych dni prześladują nas reklamy sklepów obuwniczych. Jeśli szukamy elektroniki, to możemy być pewni, że najbliższe dni będziemy oglądać ją chociażby podczas przeglądania facebooka.

Pegasus jest systemem szpiegowskim, który miał służyć do walki z terroryzmem, a dzięki temu chronić życie wielu ludzi na świecie. Dzięki niemu można zaatakować każdy telefon komórkowy tak, że jego właściciel nie zdaje sobie sprawy z tego, iż jest inwigilowany. Osoby, które postanowiły zaatakować konkretne urządzenie mają dostęp do każdej treści w nim zawartej, ale mogą również w dowolnej chwili włączyć aparat lub mikrofon, aby mieć obraz i dźwięk ,,na żywo”. Pegasus jednak okazał się narzędziem, które zaczęto wykorzystywać do śledzenia aktywistów, osób krytycznie odnoszących się do polityki niektórych państw, do kontrolowania działań dziennikarzy, polityków, urzędników i tak dalej. Twórcy oprogramowania nie przejmowali się etyką czy zwykłą moralnością, ich oprogramowanie trafiło do każdego, kto mógł za nie zapłacić.

[654] ,,Zimowe notatki o wrażeniach z lata” – Fiodor Dostojewski

 

Bardzo lubię Dostojewskiego i w najbliższym czasie chcę odświeżyć sobie jego książki, które już czytałam, a także poznać te do tej pory przeze mnie nieznane. Oczywiście moje zainteresowanie tym autorem nie rozpoczęło się w momencie przeczytania ,,Zbrodni i kary” w technikum. Wtedy zrobiłam to z przymusu, co automatycznie mnie zniechęciło, bo przecież wszystkie lektury z zasady są nudne. Powieść tę doceniłam dopiero później i do niej wróciłam, tym razem na spokojnie i bez żadnej presji z tyłu głowy.

Dostojewski w swojej krótkiej książce opisuje wrażenia ze swojej podróży na Zachód. Wyraża on opinie o Europejczykach, a także komentuje wszystko, co miał okazję zobaczyć w trakcie drogi. Porównuje on Berlin do Petersburga i zastanawia się, czy warto było tam jechać skoro nie zobaczył nic nowego. Dodatkowo dość negatywnie odnosi się na temat samych Niemców i ich zachowania. Londyn natomiast zaskakuje go ilością ludzi, którzy, niezależnie od płci, przepijają ciężko zarobione pieniądze.

[653] „Spowiedź carycy Katarzyny II” – Christopher Macht

 

Już miałam okazję czytać kilka książek tego autora i wydaje mi się, że żadną nie byłam zawiedziona. O ile lubię historię z okresu II wojny światowej, tak nie przepadam za zagłębianiem się w bardziej odległe lata. Nie jestem najlepsza z tej dziedziny nauki, a dodatkowo mam na głowie swoje studia, które wyjątkowo mnie męczą, więc aktualnie książki mają stanowić dla mnie przede wszystkim przyjemność i odskocznię od rzeczywistości.

O carycy Katarzynie II słyszałam naprawdę wiele, oczywiście głównie o jej preferencjach seksualnych, bo o tym mówi się więcej niż o jej roli związanej z byciem najważniejszą osobą w kraju. Od tej książki nie oczekiwałam zbyt wiele, nie chciałam, aby uczyła mnie historii i przedstawiła szczegółowo cały życiorys carycy. Jeśli ktoś chciałby przeczytać właśnie taką książkę, to ta raczej nie trafi w jego gusta. Ta konkretna bez wątpienia jest zdecydowanie bardziej luźna, oczywiście sięga do faktów historycznych z tamtego okresu, ale opowiada tylko małą część z nich.

[652][PRZEDPREMIEROWO] "Sami w eterze" - Olivie Blake

 

Ostatnio trafiam na książki, których nie umiem jednoznacznie ocenić, czy mi się podobały czy nie. Jedną z nich jest powieść „Sami w eterze”. Początkowo mnie zafascynowała, jednak z biegiem czasu zaczęłam podchodzić do niej nieco inaczej i w konsekwencji sama do końca nie wiem, czy według mnie była dobra czy też nie.

Opis wydawcy: Pewnego dnia dwoje ludzi wpada na siebie w zbrojowni Instytutu Sztuki w Chicago. On jest doktorantem, który próbuje okiełznać destrukcyjne myśli dzięki kompulsywnym kalkulacjom dotyczącym podróży w czasie. Ona - fałszerką dzieł sztuki cierpiącą na chorobę afektywną dwubiegunową, która wyrokiem sądu została skierowana na przymusową psychoterapię. Ich znajomość nic w kwestii tych zaburzeń nie zmienia. Jednak cała reszta, dzięki spotkaniu, staje się inna.

[651] "Nigdy nie gasną" - Alexandra Bracken

 

Trylogię „Mroczne umysły” czytałam już dawno temu jako nastolatka i niesamowicie mi się ona podobała. Byłam przeszczęśliwa, kiedy Wydawnictwo Jaguar postanowiło wznowić ten cykl. Pierwszy tom przypomniał mi, dlaczego tak bardzo pokochałam tę serię. Z niecierpliwością czekałam więc na kolejny. Czy i on przywołał miłe wspomnienia?

Ruby posiada niesamowite zdolności, które mogą pomóc jej przeżyć lub wręcz przeciwnie – sprowadzą na nią zgubę. Musi nauczyć się je kontrolować, jeśli chce pomóc przyjaciołom pokonać skorumpowany rząd i włamać się do umysły ich wrogów. W Lidze Dzieci teoretycznie powinna znaleźć pomoc, ale to tylko złudzenie. Musi jak najszybciej zebrać potrzebne jej informacje i uciec. Jej głównym celem jest jednak odnalezienie Liama. Jest rozdarta między lojalnością wobec ludzi, którzy jej pomogli a nowymi przyjaciółmi. Jaką drogę obierze?

[650] "Mogę być sobą" - Dom&Ink

 

„Mogę być sobą” to bardzo ciekawa propozycja na rynku wydawniczym, przeznaczona głównie dla osób należących do społeczności LGBTQ+, ale nie tylko. Dziennik miłości i dumy to przepełniona pozytywną energią propozycja także dla tych, które nie do końca czują się akceptowani w świecie, w jakim żyją.

Rzadko sięgam po tego typu pozycję, ale ta wyjątkowo mnie zaintrygowała, dlatego postanowiłam dać jej szansę i nie żałuję. Jej autor to człowiek przepełniony radością, życzliwością oraz pozytywnym nastawieniem do świata. Co więcej, potrafi to wszystko przekazać swoim odbiorcą, co jest moim zdaniem niesamowite.

"Podążaj za motylem" - Martta Kaukonen

Uwielbiam thrillery psychologiczne, więc nie mogłam przejść obojętnie obok książki Martty Kaukonen - „Podążaj za motylem”. Już sama okładka przyciągnęła mnie do siebie, a opis podsycił moją ciekawość. Z przyjemnością sięgnęłam więc po tę pozycję. Czy mi się spodobała? 

Opis wydawcy:

Wciągający fiński thriller psychologiczny w stylu powieści Gillian Flynn. Ira, dwudziestoletnia seryjna morderczyni, której dzieciństwo zostało brutalnie odebrane, rozpoczyna terapię u Clarissy – psychoterapeutki celebrytki. Tylko jedna z nich wie, że łączy ich wspólny sekret z przeszłości. Czy ta druga zda sobie z tego sprawę, zanim zostanie zamordowana? Clarissa, psychoterapeutka w średnim wieku, należy do fińskiej elity w swojej dziedzinie. Znana jest z programów telewizyjnych i kolorowych magazynów. Dla niej każda pacjentka jest księżniczką. I kimś kogo tylko ona może uratować. Czy aby na pewno? Clarissa odpowiada już za jedną tragedię. Samobójstwo nastolatka, które nie przestaje jej prześladować. Kiedy Ira zostaje klientką Clarissy, zaczyna się gra w kotka i myszkę, w której nie obowiązują żadne reguły. Taka gra nigdy nie kończy się dobrze.

Książka jest bardzo ciekawie skonstruowana. Zawarta w niej historia została opowiedziana z czterech różnych perspektyw. Mamy tutaj dwie główne bohaterki: Irę oraz Clarrisę oraz dwójkę dodatkowych postaci - Arto i Pekkę. Wszyscy opowiadają swoją wersję wydarzeń, jednak nie każdy z nich mówi prawdę, przez co rozwiązanie zagadki staje się dużo trudniejsze. Muszę przyznać, że było to bardzo ciekawe posunięcie i przez chwilę bałam się, że spowoduje to wprowadzenie zbyt dużego chaosu. Milo się jednak zaskoczyłam, kiedy okazało się, że autorka wszystko dokładnie zaplanowała i potrafi wyrazić to słowami. Dzięki temu czytałam bez obawy, że zgubię się w fabule. 

Książka prócz tego jest dość dynamiczna i zaskakująca. Obfituje w wydarzenia i ma wiele zwrotów akcji, dzięki którym czytelnik na pewno nie będzie się nudził podczas lektury. Co prawda były też rzeczy, których łatwo można było się domyślić, jednak nie przeszkadzały one cieszyć się lekturą.

Ponadto powieść przesiąknięta jest emocjami i dość mocno oddziałuje na czytelnika. Wszystko dzięki temu, że autorka zadbała o stworzenie dokładnych profili psychologicznych postaci, które niestety naznaczone zostały przez wiele traum. To pokazuje, jakiemu zniszczeniu może ulec ludzka psychika i do jakich czynów zdolny jest człowiek, który zniósł wiele krzywd, szczególnie tych zadanych za czasów dzieciństwa. Mamy tutaj więc pokazanych wiele przykładów negatywnych zachowań bohaterów i to one wywołują w nas wiele skrajnych emocji. Bardzo mi się to podobało. 

 

[649] "Jutro, jutro i znów jutro" - Gabrielle Zevin

 

„Jutro, jutro i znów jutro” to książka, która zebrała bardzo dużo pozytywnych opinii już od pierwszych dni po premierze. Nic więc dziwnego, że byłam jej szczerze ciekawa i w pierwszej wolnej chwili po nią sięgnęłam. Po urywkach recenzji, jakie przeczytałam, spodziewałam się wyciskacza łez, powieści, która złapie mnie za serce. Czy to właśnie dostałam?

Sam i Sadie poznali się w szpitalu. On leżał tam w związku z niedawnym wypadkiem, ona odwiedzała chorą siostrę. Uwielbiali spędzać razem czas, grając w gry komputerowe. Ich przyjaźń jednak dobiegła końca, jednak kilkanaście lat później spotykają się ponownie i postanawiają stworzyć wspólnie grę wideo. „Ichigo” okazuje się sukcesem i szybko zdobywają sławę. Jednak ich życie nie staje się łatwiejsze, wręcz przeciwnie… Teraz muszą sprostać oczekiwaniom odbiorców, poradzić sobie z własnym życiem prywatnym oraz prowadzeniem firmy.  

[648] "Nie odkryjesz prawdy" - Diana Brzezińska

 

,,Nie odkryjesz prawdy” jest to już 4 tom serii o prokurator Gabrieli Sawickiej autorstwa niesamowitej Diany Brzezińskiej. Cóż to był za finał! Autorka po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią zakończenia!

W tej części Sawicka musi poradzić sobie z wieloma przeciwnościami losu – zarówno w sferze zawodowej, jak i prywatnej. Po pierwsze do prokuratury zgłasza niejaki Madej, który przyznaje się do okrutnego gwałtu i morderstwa wielu prostytutek. Jest to morderca nieoczywisty, który w zupełności nie wygląda na bezwzględnego i brutalnego zabójcę. Zatem Sawicka wraz ze swoim zespołem policyjnym robią wszystko, aby znaleźć prawdziwego winowajcę. Na domiar złego powraca sprawa Lisa, którego zabiła wraz z Lisakiem. Słowa „nie ma ciała, nie ma zbrodni” już się nie sprawdzają. O nagłe zniknięcie syna zaczynają martwić się jego rodzice. W międzyczasie dochodzi do makabrycznego morderstwa emerytowanego sędziego i jego żony. Sawicka na miejscu zbrodni ma istne „deja vu”. Prokurator łączy kropki w swojej głowie i powraca myślami do akt sprawy, które widziała kiedyś w biurze swojego mentora.

[647] "Wiedźmy z Dechowic" - Piotr Jedliński

 

Wszyscy nasi obserwatorzy chyba już wiedzą, że kocham fantastykę. Dlatego nie mogłam przejść obojętnie obok „Wiedźm z Dechowic” autorstwa Piotra Jedlińskiego. Nie do końca wiedziałam, czego spodziewać się po tej cegiełce, ale miałam dobre przeczucia. Czy okazały się trafne?

Zazwyczaj wiedźmy dobierają się w trójki, bo to optymalizuje ich moc. Te z Dechowic są jednak wyjątkiem, ponieważ mają jedną nadprogramową czarownicę w swoim składzie. W tajemnicy przed resztą mieszkańców walczą z czarołowczymi, organizują sabat lub też mierzą się z pradawnymi artefaktami. Nie stronią także od plotek – szczególnie Lucyna, która uwielbia wymieniać się nowinkami z całą wsią.

„Wiedzmy z Dechowic” to lekka, przyjemna powieść fantasy prowadzona w nieco komediowym stylu. Nie jest to więc coś, co na pewno spodoba się fanom dark czy higt fantasy. Za to jeśli ktoś lubi mniej poważną fantastykę – pozycja ta będzie dla niego idealna. Ja akurat lubię takie lekkie powieści wykorzystywać jako odpoczynek po epickich, pełnych mroku i akcji cyklach.

[646][PRZEDPREMIEROWO] "Sierociniec janczarów" - Piotr Gajdziński

 

Już za kilka dni swoją premierę będzie mieć „Sierociniec janczarów” Piotra Gajdzińskiego. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z nazwiskiem autora i byłam pewna, że to jego debiut. Okazało się jednak, że pisarz ma na swoim koncie kilkanaście książek, jednak jak dotąd jego specjalnością była literatura faktu. Z tego co udało mi się dowiedzieć, omawiana dziś przeze mnie książka jest pierwszym kryminałem tego autora. Byłam więc bardzo ciekawa, jak odnalazł się w innym gatunku niż dotychczas.

Dziennikarz Rafał Terlecki przyjeżdża do rodzinnego Wolsztyna na zjazd z okazji rocznicy matury. Tam spotyka swojego dawnego szkolnego kolegę – Pawła Zdanowskiego, który ma dla niego ciekawy temat. Dwa lata wcześniej brutalnie zamordowano pewną dziewczynę, co wstrząsnęło miasteczkiem. Sprawa wydaje się zakończona, bowiem odnaleziono i osądzono zabójcę, jednak istnieją przesłanki do tego, by sądzić, że owa zbrodnia ma powiązanie z innymi makabrycznymi morderstwami, do których dochodziło na przestrzeni kilkudziesięciu lat w Wolsztynie. Sytuacja zaczyna się komplikować, kiedy Rafał odkrywa, że w sprawę mogli być zamieszani także ich ojcowie. Poznaje też historię pewnego wychwalanego w miasteczku księdza, który wcale nie był tak święty, jak mogłoby się wydawać mieszkańcom.

[645] ,,Dlaczego statystyki kłamią” – Darrell Huff, ilustracje: Irving Geis

 

Według mnie statystyki to bardzo ciekawy temat, a przynajmniej dla mnie. Jestem osobą, która w pewnym sensie je studiuje oraz tworzy starając się robić to we właściwy sposób. Oczywiście sięgałam po tę książkę z wątpliwościami, ponieważ mogło się okazać, że nie dowiem się z niej nic nowego. Na studiach widziałam całą masę niepoprawnie wykonanych statystyk, więc patrząc na wykresy potrafię dostrzec kryty w nich fałsz oraz manipulację. Mimo wszystko uznałam, że dam szansę tej pozycji, bo sprawiała wrażenie bardzo ciekawej.

Pierwszą i najważniejszą rzeczą jest to, że książka ta została napisana naprawdę wiele lat temu, bo w 1954 roku, w 1982 roku było jej wznowienie, zakładam, że w jakimś stopniu uaktualnione. Jest to ważne z kilku powodów. Autor podaje wiele realnych przykładów, jednak wiele z nich jest z lat 1930-1945. Dla niektórych może być to przeszkodą, ale ja uważam, że w tym okresie manipulacja była na najwyższym poziomie, ludzie mieli znacznie mniejszą wiedzę, aby dostrzec źle stworzone wizualizacje.  Autor jednak miał dzięki temu szansę opisać wszystkie błędy i wbrew pozorom, sporo z nich współcześnie również pojawia się w wielu statystykach. To pozwala mi sądzić, że wiele treści zawartych w tej książce nadal nie traci na aktualności i warto ją poznać.

[644] ,,Uczucia. Ćwiczenia dla dzieci” – Diane Romo

 

W obecnych czasach rozmawianie o uczuciach jest czymś z pozoru oczywistym i wiele przekazów medialnych do tego zachęca. Trudno powiedzieć, czy rzeczywiście rodzice są tak bardzo otwarci, zapewne wiele osób ma z tym problem, który może wynikać z wielu powodów, chociażby trudnego dzieciństwa. W takiej sytuacji warto szukać pomocy, ponieważ wiele wartościowych treści jest dostępne od ręki. Dobrym przykładem jest bez wątpienia książeczka, o której napiszę niżej.

Otrzymując te książkę od razu rzuciło mi się w oczy to, że jest ona spora, bo ma format A4 i dość sporo stron. Wygląda na naprawdę porządną, więc pierwsze wrażenie robi świetne. Oczywiście byłam zachwycona tym, że jest kolorowa, bo przyciąga wzrok potencjalnego nabywcy. Uważam, że będąc w księgarni na dziale książek na dzieci, zwróciłabym na nią uwagę, bo uwielbiam dobre opracowanie graficzne.

[643] ,,Powierniczka opowieści” – Sally Page

 

Czasem po prostu czuję, że jakaś książka będzie dobra i spełni moje oczekiwania. Wystarczy, że przeczytam jej opis lub nawet zobaczę okładkę, bo ona bez wątpienia czasem pozwala wyczytać naprawdę wiele na temat historii, którą opowiada. Rzadko się mówi o grafikach, którzy tworzą okładki, a ja uważam, że wielu nich to prawdziwi artyści wykonujący swoją pracę z ogromną pasją i zaangażowaniem. Ja od pierwszej chwili poczułam, że ,,Powierniczka opowieści” to książka, z którą spędzę fantastyczne chwile, a to wywnioskowałam na podstawie opisu, ale też właśnie okładki.

Janice jest bardzo cenioną sprzątaczką, która raczej nie wiedzie ciekawego życia, a dnie spędza na pracy zarobkowej. Uważa, że nie ma własnej historii do opowiedzenia, ale chętnie zbiera je od innych. Wzbudza zaufanie, ale przede wszystkim potrafi cierpliwie słuchać, więc ludzie lubią dzielić się z nią przeróżnymi opowieściami. Po wielu latach ma w głowie cały katalog historii, ale jej spokój zaczyna się zaburzać w momencie, gdy poznaje panią B. – staruszkę, która ma ciężki charakterek. Ona również oferuje Janice opowieść, jednak pragnie wysłuchać także jej, bo nie wierzy, że nie ma nic ciekawego do wyznania – każdy ma swoją historię, nawet jeśli uważa inaczej.

[642] ,,Rozmowy z seryjnymi mordercami. Żony i kochanki” – Christopher Berry-Dee

 

Czytałam prawie wszystkie książki Christophera Berry-Dee i jestem ich wielką fanką, więc oczywiście musiałam sięgnąć po kolejną i uzupełnić swoją biblioteczkę. Uwielbiam mroczne i kryminalne klimaty, mam za sobą wiele tego typu seriali czy podcastów, ale dalej odkrywam nowe historie. Każda z nich jest inna i na swój sposób zaskakująca oraz oczywiście szokująca, a ja lubię poznawać także ludzką psychikę. Wiele osób opisujących sprawy kryminalne lub morderców odnosi się do ich motywów, sposobów postępowania, dzieciństwa i wielu innych informacji, co zachęca do rozmyślań i analizowania motywów. Christophera Berry-Dee bez wątpienia dostarcza wcześniej wymienionych przeze mnie szczegółów.

Zapewne osoby, które interesują się taką tematyką, to znają autora i chociaż jego jedną książkę. Ma on trzydziestoletnie doświadczenie w pracy, która związana jest właśnie ze sprawami morderstw. Dodatkową zaletą jest również to, że z wieloma zabójcami i wszelkiego rodzaju przestępcami rozmawiał, tworzył na tej podstawie przeróżne publikacje, więc jego dorobek zawodowy jest imponujący. Nawet w kilku momentach wskazał na swoją dość specyficzną relację z pewnymi mordercami – wysyłał im np. kartki z wakacji. Oczywiście nie były to wiadomości od przyjaciela do przyjaciela, ale bardziej takie małe złośliwości.

[641] "Kraina popiołu" - Tasha Suri

Kiedy zaczęłam czytać „Krainę popiołu”, czyli drugi tom serii Tashy Suri, byłam lekko zdezorientowana. Akcja powieści rozgrywa się jedenaście lat po wydarzeniach z pierwszej części, a sama historia dotyczy młodszej z sióstr – Arwy, a nie jak ostatnie – Mehr. Nie wiedziałam, czego powinnam się spodziewać po tek książce, ale postanowiłam dać jej szansę.

Wdowy w Cesarstwie Ambhańskim są niepotrzebnym balastem. Nie mogą powtórnie wyjść za mąż, więc stają się ciężarem dla swojej rodziny. Wiele z nich znajduje swoje miejsce w specjalnych domach, do których zostają oddane, by tam swoją modlitwą umacniać Cesarstwo oraz jego władcę. Arwa trafia do takiego właśnie miejsca. Jako jedyna przeżyła masakrę, w której życie stracił jej mąż i wszyscy jego ludzie. Ona jakimś cudem przeżyła, jednak fakt ten przysporzył jej więcej zmartwień niż jakiejkolwiek radości. W eremitorium dla wdów w prowincji Numriha ma nadzieję odnaleźć spokój, jednak wszystko się komplikuje, kiedy jej dziedzictwo wychodzi na jaw.

[640] "Zapomniana dziewczyna" - Karin Slaughter

 

Znacie książki Karin Slaughter? Ja trafiłam na jej twórczość przypadkiem, bowiem nigdy wcześniej nie słyszałam o tej autorce. Zaczęłam jednak szukać informacji i dowiedziałam się, że od ponad dwudziestu lat zachwyca swoją twórczością fanów powieści kryminalnych na całym świecie. Jej powieści zostały wydane w 120 krajach, osiągając nakład 35 mln egzemplarzy. Obok książki kogoś takiego nie mogłam przejść obojętnie, więc bez wahania sięgnęłam po „Zapomnianą dziewczynkę” tejże autorki.

Emily Vaughn szykowała się właśnie do najważniejszego wydarzenia w życiu każdego licealisty, czyli balu maturalnego. Dziewczyna skrywała jednak pewien sekret i przed upływem wieczora została zamordowana, a sprawa pozostała zagadką przez kolejne cztery dekady. Niektórzy wolą na ten temat milczeć, inni trzymają się określonej wersji wydarzeń, jednak już niedługo wszystko wywróci się do góry nogami, a stare tajemnice ujrzą w końcu światło dzienne. W Longbill Beach zjawia się Andrea Oliver, będąca ostatnią szansą na to, by rozwiązać zagadkę śmierci Emily.

[639] ,,Odporność. Podróż w głąb tajemniczego układu który utrzymuje nas przy życiu” – Philipp Dettmer

 

Odporność bez wątpienia jest ważną częścią naszego życia, każdy dba, aby była silna, bo nikt nie lubi chorować. Jednak nie wszyscy jesteśmy lekarzami i potrafimy zrozumieć działanie naszego organizmu. Sama chciałabym wiedzieć o nim więcej, ale jestem osobą, która nienawidzi biologii i nigdy nie lubiłam się jej uczyć. Mimo wszystko chłonięcie wiedzy z książek innych niż podręczniki szkolne zawsze lepiej mi szło i postanowiłam sięgnąć po ,,Odporność”, aby przekonać się, czy będzie potrafiła mi wyjaśnić te wszystkie skomplikowane mechanizmy.

Autor jest twórcą popularnego kanału na youtube, który jest odwiedzany przez miliony osób. Opowiada tam o procesach zachodzących w ludzkim ciele i muszę przyznać, że od razu można zauważyć, iż nie jest on lekarzem. Nie mam na myśli tego, że treści w tej pozycji są błędne, wręcz przeciwnie, są jak najbardziej poprawne. Chodzi mi o sam styl napisania tej książki – jest on prosty, przejrzysty, momentami nawet zabawny, co bez wątpienia ułatwia lekturę.

[638] ,,Dom po drugiej stronie jeziora” – Anna Bichalska

 

Całkiem niedawno miałam okazję recenzować dla Was inną powieść Anny Bichalskiej i tak mi się podobała, że od razu sięgnęłam po kolejną. Uwielbiam takie pozycje i czytam je z ogromną przyjemnością, ponieważ łączą w sobie wątki obyczajowe ze swego rodzaju przygodowymi. Takie książki są zawsze mile widziane w mojej biblioteczce i na pewno będę śledzić poczynania autorki na rynku wydawniczym.

Małgorzata z kilkumiesięczną wnuczką przyjeżdża do malowniczej miejscowości, jaką są Błękitne Brzegi. Chce odwiedzić swoją dobą znajomą, ale ma jeszcze jeden cel, który początkowo ukrywa przed najbliższym otoczeniem. Zatrzymuje się w domu pani Matyldy i nie spodziewa się, że kryje on tak wiele tajemnic, niektóre z nich wiążą się również z jej przeszłością. Małgorzata codziennie dowiaduje się nowych rzeczy, ale pobyt w Błękitnych Brzegach pozwala wyciszyć się jej i uporać z ciężką przeszłością.