[70] "Bad boy's girl 2" - Blair Holden

„Bad boy’s girl” podbił moje serce. Może nie był czymś mocno oryginalnym czy wyszukanym, ale stanowił świetną lekturę na kilka dni gorączki. Z wielką niecierpliwością czekałam więc na drugą część trylogii, jednocześnie obawiając się, że autorka popsuje mi wyobrażenie o tej serii, jak to często bywa przy kontynuacjach tego typu powieści. Czy moje obawy okazały się słuszne?

Tessa i Cole zmagają się z konsekwencjami wyznania chłopaka. Dziewczyna kocha go, ale nie wyobraża sobie ich dalszego związku. Jej podejście zmienia się dopiero, kiedy stary kumpel Cole’a zasiewa w ich sercu wątpliwość, co do prawdziwości słów Erici. Jednak rudowłosa panna to ich nie jedyny problem. Zbliżają się bowiem studia, a tym samym wyprowadzka z domu i rozpoczęcie dorosłego życia. Tessa ma nadzieję zacząć w college’u na nowo, znaleźć nowych znajomych, rozwinąć skrzydła. Jednak nie wszystko układa się tak, jakby sobie tego życzyła. A na dodatek jej stare kompleksy wcale nie przeszły do przeszłości i nadal prześladują dziewczynę. Czy uda jej się w końcu je pokonać? Czy Cole oprze się długonogim pokusom ciągle kręcącym się wokół niego?

Dowiedz się, kim jesteś, zanim staniesz się częścią kogoś innego.

Drugi tom jest zupełnie inny niż swój poprzednik. Pierwsza część pokazywała nam starcia między bohaterami i sposób, w jaki rodziło się między nimi uczucie. Więcej było w niej intryg i zwrotów akcji. Tutaj wszystko jest bardzo spokojne i opowiada o dalszych losach bohaterów, które niczym nie różnią się od przeżyć zwykłych, dorastających młodych osób. Szczerze mówiąc, nie wszystkim to się spodoba. Wielu może się znudzić taką historią. Jednak ja już od dawna szukałam książki, gdzie opowieść nie skończy się w chwili, kiedy bohaterowie się ze sobą zejdą i postanowią żyć długo i szczęśliwie. Szukałam czegoś, co będzie nam opowiadać o codziennych perypetiach tych postaci i pokazywało nam, jak dojrzewa uczucie między nimi. I właśnie to znalazłam w kontynuacji „Bad boy’s girl”.

Książka opowiada nam historie młodych ludzi, którzy muszą zmierzyć się z dorosłym życiem. Obserwujemy ich wzloty i upadki zarówno w sferze uczuciowej jak i na przykład tej związanej ze studenckim życiem. Widzimy też kłótnie i problemy dopiero „docierającej” się pary. Jednocześnie jesteśmy też świadkami zmiany bohaterów, którzy stają się bardziej dojrzalsi. Mogłoby się wydawać, że taka historia szybko czytelnika znudzi. Jednak nie do końca tak jest. Czasami miałam wrażenie, że autorka przynudza i coś niepotrzebnie opisuje, ale pojawiało się ono sporadycznie i po chwili historia znowu mnie wciągała. Może nie była jakaś dynamiczna, ale mimo wszystko potrafiła zaciekawić.

Są na tym świecie rzeczy, w których twój facet nie powinien cię oglądać, i zalicza się do nich piżama, w której wyglądasz jak dwunastolatka.

Bardzo podobają mi się też postacie. Widać, że dojrzewają i stają się bardziej dorośli. Na przykład Tessa, wcześniej dość porywcza i szybko wysnuwająca pochopne wnioski, teraz potrafi się opanować. Co prawda w jej głowie nadal pojawiają się różne negatywne myśli i emocje w odpowiedzi na jakąś niejasną sytuację, ale potrafi sobie wytłumaczyć, że należy najpierw się uspokoić i wyjaśnić to, co się dzieje. Bardzo mi się taka postawa podobała. Ponadto dziewczyna ma mnóstwo kompleksów, co jest dość ważnym wątkiem w książce. Często siebie nie docenia lub się o coś boi. Niektórych taka kreacja mogłaby denerwować, jednak o dziwo mi nie przeszkadzała. Czasami mnie coś w niej wkurzyło, ale zazwyczaj jej zachowanie nie wywoływał we mnie negatywnych odczuć. Wszystko dlatego, że dziewczyna po pierwsza sama siebie wyśmiewa. Wiedziała na przykład, że zachowuje się absurdalnie i kwitowała to sarkastycznym komentarzem pod swoim adresem. Po drugie – próbuje się zmienić i pozbyć demonów przeszłości. Nie zawsze jej to wychodzi, to fakt, ale przynajmniej się stara. To sprawia, że jej postać nie wzbudziła we mnie irytacji. Natomiast Cole cały czas nie może pozbyć się strachu przed utratą dziewczyny, ale jednocześnie i on zaczyna się zmieniać. Ukrywa swoje obawy, przez nałożoną maskę przebija się dawny zawadiaka, w którym część czytelniczek zakochała się w pierwszym tomie. Jednak i on dorośleje, a jednocześnie nieco traci swój urok bad boy’a. Trochę szkoda, bo właśnie takiego go lubiłam, ale nie jest źle.

Ponadto w powieści nie zabrakło nutki humoru. Niejednokrotnie roześmiałam się w głos z jakiegoś śmiesznego momentu czy zabawnej potyczki słownej między bohaterami. Wydaje mi się, że było tego nawet więcej w tej części niż w poprzedniej, co bardzo mi się spodobało.

– Nie bądź taka urocza.
– Nie umiem inaczej.
– Dlaczego nie możesz we mnie rzucić suszarką, jak normalna kobieta?
– Suszarką? Jeśli już miałabym w ciebie rzucać sprzętem AGD, wybrałabym robota kuchennego.

„Bad boy’s girl 2” to zdecydowanie nie jest powieść, która usatysfakcjonuje wszystkich fanów pierwszej części. Jest bowiem dużo spokojniejsza niż swoja poprzedniczka i bardziej skupia się na problemach dorastających ludzi niż na rosnącym uczuciu między bad boy’em i szarą myszką. To wyróżnia ją spośród innych młodzieżówek, ale jednocześnie niektórych może znudzić. Osobiście uważam, że pierwsza część była lepsza, ale ta wcale nie była zła. Też mi się podobała, jednak wolałabym, żeby w trzecim tomie autorka wróciła do charakteru cechującego początek trylogii.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Jaguar.