[74] "Domniemanie niewinności. Prawo miłości" - Whitney G.

„Prawo miłości” to trzecia część serii „Domniemanie niewinności”, na którą bardzo niecierpliwie czekałam. Poprzedni tom zostawił nas w dość ciekawym momencie. Jego końcówka jest bowiem bardzo intrygująca i dość długo musieliśmy czekać, by w końcu poznać jej kontynuację. Czy było warto wypatrywać tej książki z utęsknieniem?

Związek Andrew i Aubrey stoi pod znakiem zapytania. Oboje skrzywdzili i oszukali się nawzajem, co nie jest proste do wybaczenia. Ich drogi rozchodzą się i każdy zaczyna żyć po swojemu. Mężczyzna stara się poukładać swoje życie i zamknąć przeszłość za solidnymi drzwiami, kobieta pragnie zacząć realizować się w czymś, co kocha i przestać oglądać się na rodziców. Czy wydarzy się w ich życiu coś, co znowu połączy ich losy? Jakiego szoku będą musieli doznać, by w końcu zrozumieć, jakie uczucie ich do siebie zbliżyło?

Poprzednie części serii były dobre, ale jak na Whitney G. dość średnie. Wszystko przez to, że autorka postanowiła zamknąć zawarte w nich historiach na zaledwie stu stronach, przez co wydawały się one nieco przygaszone, czy też „stłamszone”. Na szczęście, kiedy zobaczyłam trzecią część, odetchnęłam z ulgą. Jest ona bowiem grubsza niż jej poprzedniczki razem wzięte. Oczywiste więc było dla mnie to, że „Prawo miłości” pobije je na głowę i miałam rację!

Wcześniej Whitney G. stawiała na dość płytką relację między Aubrey i Andrew. Fabuły swoich powieści opierała w głównej mierze na zgryźliwym humorze oraz zabawach (nie tylko) łóżkowych. Co prawda wplatała w swoją opowieść coś więcej, dodając smaczków, jednak stanowiło to raczej tło. Tutaj wszystko jest na odwrót. Pisarka postawiła na postacie i ich problemy oraz przeszłość. Wyjaśnia nam, co się stało, że mężczyzna stał się draniem bez serca, prezentując jednocześnie jego wcześniejszą wersję. Pokazuje także trudy kobiety, która postanowiła realizować się w swojej pasji i nie do końca odnosi w tym sukcesy. Przez długi czas bohaterowie w ogóle nie mają ze sobą kontaktu, a gdy ich drogi znowu się skrzyżują, ich relacja zaczyna przypominać coś więcej niż przelotny romans. Bardzo mi się taka zmiana podobała, szczególnie, że autorka w dalszym ciągu utrzymała lekkość opowieści i jej charakter.

Ucierpiał jedynie humor Whitney G. Andrew znany z ciętych ripost i bezczelnych uwag już nie dostarcza czytelnikowi powodów do śmiechu, a jeśli już to bardzo rzadko. Problemy nieco go przytłoczyły, co wpłynęło na jego zachowanie. Bardzo mi się to spodobało, chociaż przyznaję, że z drugiej strony bardzo brakowało mi wspomnianego humoru.

Poprzednie tomy to raczej coś na jeden wieczór – lekka lektura na odstresowanie i nic więcej. Tutaj już mamy coś bardziej poważnego, chociaż dalej przyjemnego. Niemniej pojawia się wątek tajemnicy i zagwozdki, przez co czytelnik ma ochotę czytać i czytać, byle w końcu dowiedzieć się wszystkiego o przeszłości i teraźniejszości postaci. To niewątpliwie duży plus. Ponadto powieść wywołuje w czytelniku emocje. I nie są to tylko te związane z czytaniem pikantnych scen. Pod wpływem lektury pojawia się w nas bowiem współczucie, oburzenia, smutek czy szok. No i warto też wspomnieć o tym, że powieść jest dość nieprzewidywalna, a przynajmniej pod względem odkrywania przeszłości postaci.

„Prawo miłość” to książka o niebo lepsza niż poprzednie tomy. Przede wszystkim czytając ją, nie miałam wrażenia, że historia została „stłamszona”. Wszystko podążało swoim rytmem i bardzo mi to odpowiadało. Ponadto autorka dodała w swojej powieści nutkę tajemniczości, która systematycznie podsycała w czytelniku ciekawość. Serdecznie polecam jednak całą serię, bo jest to idealna propozycja na letnie, leniwe wieczory.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu.