[60] "Rock War. Mad&Bad" - Robert Muchamore

„Mad&Bad. Rock War” skusiło mnie do siebie tym, że miała to być powieść o pasji, dążeniu do sukcesu oraz poświęceniu, by go osiągnąć. Ponadto na okładce napisano, że jest to powieść dla prawie dorosłych czytelników, więc stwierdziłam, że dam jej szansę. Jednak czy się opłacało?

Zespół Jay’a składa się z samych przyjaciół. To właśnie dlatego tak trudno podjąć w nim decyzję o zmienie perkusisty. Przecież nie można wykopać własnego kumpla z kapeli, prawda? Summer ma ogromny talent wokalny, ale nie ma czasu, by go szlifować. Po szkole musi natychmiast być w domu, by zaopiekować się chorą babcią, która ma problem, by samodzielnie się poruszać nawet po własnym domu. Jednak dziewczyny z Industrial Scale Slaughter zrobią wszystko, by mieć ją w swoim zespole. Dylan nienawidzi rugby, więc jako zajęcia dodatkowe wybiera orkiestrę. Jednak kiedy zostaje z niej wyrzucony za złe sprawowanie musi pojawiać się na treningach ze znienawidzonego sportu. Czy uda mu się przed nimi uciec? Natomiast w Londynie niedługo będzie miało miejsce niesamowite wydarzenie – Rock War, czyli konkurs młodych zespołów. Na zwycięzców czeka niesamowita nagroda, więc jest o co walczyć. Jednak tylko jedna kapela może wygrać.

„Mad&Bad” strasznie mnie wymęczył. Szczególnie we znaki dał mi się styl autora. Czasami miałam wrażenie, że czytam marnej jakości fanfiction na wattpadzie stworzone przez jakiegoś nastolatka, który dopiero rozpoczyna swoją przygodę z pisaniem. Zdecydowanie ta książka nie świadczy o tym, że jej twórcą jest autor bestsellerowej serii. Z czasem jednak udało mi się w miarę przyzwyczaić do tego specyficznego stylu, chociaż momentami właśnie ze względu na niego trudno mi było wrócić do czytania tej powieści.

Bohaterowie też mnie do siebie nie przekonali. Czasami wydawało mi się, że są to dzieci udające starszych niż są w rzeczywistości. Ich piosenki były wulgarne, płytkie i zupełnie nie przystosowane do wieku, mimo to dorośli się nimi zachwycali. Poza tym postacie są dziwnie wykreowane. Na przykład rodzina Jay’a składa się z mnóstwa dzieciaków, które jeśli dobrze pamiętam, posiadają trzech różnych ojców. Większość z nich ma zatargi z prawem, ojciec kilku z nich siedzi we więzieniu, a matka woli spłodzić syna z policjantem niż zapłacić mandat. Na dodatek odniosłam wrażenie, że książka przestawia tę rodzinę jako typową, w ogóle nie wzbudzającą jakichkolwiek kontrowersji. Kolejną dość wyraźną postacią jest Michaelle. O Boże, jak mnie ta dziewucha wkurzała. Ze względu na pewne zaburzenia osobowości dziewczyna czuje się zupełnie bezkarnie. Pyskuje, wyzywa nauczycieli, zachowuje się jak rozpuszczony bachor. Traktuje ludzi tak, jakby oni byli odpowiedzialni za dostarczanie jej rozrywek. Nie usiedzi w miejscu, bo „jej się nudzi”. Gdyby ta bohaterka istniała naprawdę, to chyba bym ją udusiła. Reszta bohaterów również się nieco wyróżniała z tłumu, ale głównie na niekorzyść. Albo byli egoistyczni i narcystyczni albo zupełnie bezradni. Szczerze mówiąc, chyba nie było tam postaci, którą bym polubiła.

Jeśli chodzi o fabułę, wcale nie było lepiej. Książka składa się z historii kilku zespołów, których fragmenty pojawiały się na przemian. Początkowo starałam się nawet znaleźć jakiekolwiek powiązanie między nimi, ale szybko zrozumiałam, że to nie ma sensu. Ogólnie ta powieść wydawała mi się jałowa. Na początku nic ciekawego się nie działo.  Czytelnik był świadkiem codziennego życia dzieciaków, które w sumie nawet nie było ciekawe. Dopiero potem zaczęło się wszystko rozkręcać, chociaż wtedy wkradły się w książkę absurd i dramatyzm. Najbardziej utkwiła mi w pamięci scenka, gdzie chłopak zagadał do Summer, zamienili dosłownie dwa zdania, a potem siedzieli obok siebie w ciszy, po czym ona zaczęła się zamartwiać ich potencjalnym związkiem. Natomiast kiedy jej przyjaciółka oddaliła się wraz z nią od chłopaka, rzuciła jej tylko: „Zastanów się, jak się czujesz z tym, co się między wami dzieje”. Na Boga, oni dopiero się poznali, między nimi nic kompletnie się nie dzieje!

Nie wiem, co jeszcze mogłabym powiedzieć o tej książce. Jej lektura była męczarnią. Powieść nie należy ani do pomysłowych, ani zaskakujących. Bohaterowie są strasznie irytujący i płytcy, a akcja w sumie jest dopiero na końcu. Zdecydowanie nie mogę polecić Wam tej pozycji, chyba że macie za niskie ciśnienie i chcielibyście sobie je podnieść. Wtedy śmiało, sięgajcie po nią!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Jaguar.