[30] "List z przeszłości" - Mairi Wilson

Przeszłość to wydarzenia, przeżycia, historie, które już były i minęły. Teoretycznie powinny pójść w zapomnienie, jednak bardzo często wracają po latach, prześladują nas, mają wpływ na naszą teraźniejszość i przyszłość. Rozdrapują rany, powodują cierpienie, odbijają się na naszych obecne decyzjach. Jedno kłamstwo z przeszłości powoduje lawinę kolejnych. Tajemnice wychodzą na jaw mimo naszych usilnych starań, by zginęły w odmętach pamięci. W konsekwencji czasami żyjemy tym, co było, a nie tym, co dopiero się wydarzy. 

Lexy Shaw w niewielkim odstępstwie czasu traci zarówno matkę, jak i kobietę, która opiekowała się jej rodzicielką, gdy ta była jeszcze dzieckiem. Nieoczekiwanie staje się także spadkobierczynią obu pań. Jednak wraz z ich majątkiem odziedzicza także tajemnice dotyczące przeszłości, o której lepiej byłoby zapomnieć. Kiedy porządkuje mieszkanie Ursuli – opiekunki swojej matki – natrafia na list, wprawiający ją w oszołomienie. Od tamtej pory pragnie zdobyć więcej informacji o sprawi w nim poruszonej oraz jego nadawcy. By dowiedzieć się prawdy, wyrusza w podróż po czasie i przestrzeni. Dociera aż do Malawi położonej w upalnej Afryce, a za pomocą pamiętnika i listów Ursuli przenosi się do lat czterdziestych ubiegłego stulecia. Jednak kroczenie śladami przeszłości może okazać się dla Lexy bardzo niebezpieczne… 

  

„Większość wielkich fortun zaczęła się od zbrodni.”

Muszę przyznać, że spodziewałam się po tej książce zupełnie czegoś innego. Myślałam, że będzie to przyjemna obyczajówka z wątkiem rodzinnej tajemnicy oraz wakacyjnym romansem w tle. Dostałam jednak coś zupełnie odmiennego i dużo, dużo bardziej wciągającego. „List z przeszłości” można by bowiem spokojnie zakwalifikować do thrillerów. Czytając książkę Mairi Wilson czułam charakterystyczny dla tego gatunku dreszczyk. Ponadto autorka przez cały czas trzymała mnie w napięciu i zaciekawiała z każdym rozdziałem coraz bardziej. Nie dała mi też czasu na nudę. Wszystko przez to, że kiedy jedna tajemnica została rozwikłana, pojawiały się dwie kolejne. W ten sposób powieść nieprzerwanie podsycała moje zaciekawienie i z każdą stroną jeszcze mocniej wciągała w swoją treść. Poza tym autorka umiejętnie przedłużała chwilę dołączenia każdego kolejnego puzzla do układanki. Robiła to jednak z wyczuciem, więc nie było w książce żadnych „zapychaczy” fabularnych.

„– Widzisz, Lexy, każdy potrafi krzyczeć i się złościć. To proste. O wiele trudniej, choć skuteczniej, pozostać rozważnym i zachować panowanie nad sobą.

Mała Lexy miała nie lada ambaras.

–  A co to znaczy?

–  Jeżeli będziesz bez przerwy krzyczeć, nikt cię nie usłyszy.”

Lexy to bardzo zdeterminowana młoda kobieta. Jej ojciec zmarł, kiedy była jeszcze szkrabem, a kontakt z Urszulą urwał się, gdy matka dziewczyny pokłóciła się ze swoją byłą opiekunką. W ten sposób dorastała, mając za rodzinę jedynie swoją rodzicielkę. Po jej śmierci została jednak całkiem sama. Nic więc dziwnego, że kiedy tylko pojawiła się szansa na odnalezienie kogoś na kształt bliskich, dziewczyna zapragnęła w pełni ją wykorzystać. Jej upór i determinacja zapewne są godne podziwu, jednak przez nie momentami Lexy strasznie mnie irytowała. Czasami zachowywała się bowiem jak rozkapryszone dziecko, niezważające na czyjeś wyczerpanie czy stan zdrowia. Nie obchodziło ją też to, czy ktoś pragnie z nią nawiązać kontakt czy też nie. Za wszelką cenę pragnęła zyskać przynajmniej namiastkę rodziny, nawet jeżeli ta nie chciała mieć z nią nic wspólnego. Takich momentów w książce na szczęście było niewiele, więc mimo wszystko polubiłam wspomnianą bohaterkę. Jej postać wzbudzała we mnie mieszaninę różnych emocji. Z jednej strony mi imponowała, z drugiej wywoływała moje współczucie.

Historia opisana na stronach książki Mairi Wilson tak naprawdę nie dzieje się w teraźniejszości, a Lexy według mnie wcale nie jest jej jedyną główną bohaterką. Powieść opowiada bowiem o losach trzech kobiet, które połączyła szczera przyjaźń i wspólny wróg. Mówi o ich życiu, intrygach oraz jednej wielkiej tajemnicy, którą najchętniej wszystkie trzy zabrałyby do grobu. Ich historia zaczyna się w latach czterdziestych ubiegłego wieku w Malawi, jednak nie kończy się w tamtym czasie i miejscu. Ma swój ciąg dalszy, który obejmuje kilka dziesięcioleci oraz inne kontynenty. Odkrywamy ją za pomocą Lexy krok po kroku. Dziewczyna nie odgrywa jednak tylko roli przewodnika. Historia wspomnianych kobiet łączy się bowiem z losem Alexis, który staje się jej kontynuacją i prowadzi do niespodziewanego finiszu.

„–  Większość niewyjaśnionych spraw umorzono z powodu braku funduszy, albo z braku chęci do ich prowadzenia.
–  A nie z braku dostatecznego materiału dowodowego?
(...)
–  Niedostateczny materiał dowodowy oznacza tylko tyle, że dowód nie został jeszcze znaleziony.”

Nie spodziewałam się po tej książce tak mocnego zakończenia. Autorka dopiero w końcowych rozdziałach rozjaśniła całą sprawę, jednak i tak najlepsze pozostawiła na ostatnie strony. Kiedy już prawie wszystko ułożyło się w spójną i logiczną całość, Wilson spuściła na nas prawdziwą bombę. Myślę, że nikt nie spodziewał się takiego zakończenia tej historii, które jest jej zdecydowanie największym atutem.

„List z przeszłości” to książka, która dostarcza czytelnikowi wielu emocji. Pokazuje, że nie wszystko wydaje się takim, jakie jest w rzeczywistości. Ludzie potrafią być naprawdę dobrymi aktorami, a diabeł umie przywdziać szaty anioła. Decyzje, które na pierwszy rzut oka wydają się nam okrutne i bezsensowne, wcale takie nie są, kiedy już poznamy powody, dla których je podjęto. Nie powinniśmy więc oceniać, jeżeli nie znamy wszystkich szczegółów. Ponadto książka pokazuje, do czego zdolni są ludzie, by ochronić siebie oraz swoich bliskich. Prezentuje też to, jaki wpływ ma na nas przeszłość i jak bardzo determinuje ona naszą teraźniejszość i przyszłość.

Jedyne, czego brakowało mi w książce, to fakt, że bohaterowie z lat czterdziestych nie zachowywali się tak jak ludzie z tamtych czasów. Bardziej przypominali tych nam współczesnych. Co prawda były pewne elementy, które pasowały do minionej epoki, jednak było ich zdecydowanie zbyt mało, by można było wczuć się w klimat pierwszej połowy dwudziestego wieku. W rezultacie nie odczuwa się przeniesienia w czasie, różnicy między wiekami.

Książka zdecydowanie zasługuję na uwagę, a długość tej recenzji chyba najlepiej to potwierdza. Powieść jest oryginalna, pełna tajemnic oraz emocji. Myślę, że wielu z Was zatonie w jej treści i nie będzie mogło się od niej oderwać. Krótko mówiąc: gorąco polecam!

 Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu!