[25] "Lokatorka" - JP Delaney

Byłam szczęściarą, która mogła przeczytać „Lokatorkę” już dawno, bo kilka tygodni przed jej premierą. Jednak dopiero teraz zebrałam się, by napisać jej recenzję. Przyznam szczerze, że nie mam pojęcia, dlaczego tak długo z tym zwlekałam. Szczególnie, że powieść strasznie mi się spodobała.

Niesamowite, ultranowoczesne mieszkanie, w którym mnóstwo ludzi chciałoby rozpocząć nowe życie, stoi puste. Wszystko przez jego właściciela i projektanta – człowieka pedantycznego i kochającego minimalizm. Mężczyzna chce wynająć je tylko osobie, która spełni listę jego zasad, często uważanych przez ludzi za wręcz absurdalne. Jednak zarówno Jane jak i jej poprzedniczka – Emma – są gotowe dostosować się do rygoru narzuconego przez właściciela, byle móc korzystać z dobrodziejstw nowego mieszkania. Jednak czy możliwość zamieszkania w tym niesamowitym miejscu okaże się dla nich wybawieniem, na które tak bardzo liczą? A może stanie się dla nich utrapieniem?

W książce występuje coś, co ja po prostu uwielbiam, czyli dwie perspektywy. Głównymi bohaterkami w powieści są wspomniane wyżej kobiety: Emma i jej następczyni Jane. Obie opowiadają czytelnikowi swoje historie. Robią to jednak w absolutnie niesamowity sposób. Wszystko dlatego, że ich opowieści są jednocześnie całkiem od siebie inne, ale zdają tworzyć jedną i tę samą. Poszczególne rozdziały przypisane są jednej kobiecie i gdy czyta się ich wspomnienia na przemian, te układają się jakby w jedność i dopełniają się wzajemnie. Wspólnym mianownikiem obu historii jest bowiem właściciel mieszkania. Często stawia on lokatorki w tych samych sytuacjach, ale ich reakcje zawsze są różne, przez co po pierwsze książka ani trochę nie jest monotonna, a po drugie daje to czytelnikowi możliwość lepszego poznania obu bohaterek.

"Moje budynki stawiają ludziom wymagania, Jane. Nie uważam jednak, by były nieznośne dla swoich lokatorów, a zresztą korzyści z mieszkania w nich znacznie przewyższają ewentualne wyrzeczenia."

Ogromnym plusem książki jest kreacja postaci. Początkowo myślałam, że jest ona beznadziejna, ponieważ zachowanie bohaterów czy podejmowane przez nich decyzje w ogóle nie współgrały z ich przeżyciami. Przykładowo mimo olbrzymiego psychicznego urazu, jednak z kobiet zachowywała się tak, jakby w ogóle go nie było. Robiła wiele rzeczy, które zapewne każda inna ofiara doświadczonej przez nią tragedii nigdy by się nie podjęła. Na dodatek łatwo można było podzielić postacie występujące w książce na tych „dobrych” i na tych „złych”. Jednak to wszystko było jedynie manipulacją ze strony autora, który starał się zmylić czytelnika. Jego postacie wcale nie są tak jednoznaczne, jak mogłoby się nam wydawać. Wszyscy bez wyjątku skrywają tajemnice, noszą maski oraz prowadzą swoją własną grę. Ich zachowanie i wybory wcale nie są bezsensowne ani przypadkowe. Wszystko ma znaczenie, które czytelnik poznaje dopiero na końcu.

Dużą rolę w powieści odgrywa dobrze nakreślony profil psychiczny postaci. To już druga ubóstwiana przeze mnie w książkach rzecz, która znajduje się w „Lokatorce”. Obie bohaterki przeżyły olbrzymią tragedię i pragną z całych sił zacząć wszystko do nowa. Właściciel mieszkania również nie miał w życiu łatwo, a teraz wpada w niekończącą się pętle, starając się podświadomie naprawić błędy przeszłości. Nawet psychika bohaterów drugoplanowych, ich motywacje, decyzje i sposób postrzegania świata wpływają w istotny sposób na fabułę. Autor pod tym względem wykonał naprawdę kawał dobrej roboty.

 "[...] Mia rozgląda się po jasnych, pustych wnętrzach Forger Street 1.

– Mieszkać tutaj to trochę tak, jakby zostać uwięzioną w jego głowie. Może zrobił ci pranie mózgu?" 

Książka przez cały czas trzyma czytelnika w swoich sidłach i nie pozwala mu się od siebie oderwać. Dużą rolę w tym odgrywa fakt, że nie poznajemy całej historii danej bohaterki tylko i wyłącznie z jej punktu widzenia. Niektóre rzeczy dotyczące jednej kobiety są wyjaśniane dopiero przez drugą. Na przykład Jane pragnie dowiedzieć się jak najwięcej o Emmie, bowiem los dziewczyny może mieć wpływ także na nią. Tym samym, kiedy była lokatorka domu przy Forger Street 1 idzie na jakieś spotkanie, o jego przebiegu dowiadujemy się dopiero dzięki Jane, której relacjonuje to wydarzenie inna osoba. Może to wydawać się zagmatwane, jednak w rzeczywistości autor bardzo dobrze wszystko zaplanował i opisał, nie wprowadzając w powieść niepotrzebnego zamętu. Natomiast taki sposób prowadzenia fabuły jest zdecydowanie bardzo oryginalny i zapadający w pamięć. Sprawia, że czytelnik zostaje oczarowany historią oraz geniuszem jej twórcy.

Źródło

Książka jest naprawdę bardzo ciekawą i wartościową pozycją, która pokazuje nam jak bardzo przeszłość może mieć wpływ na teraźniejszość poszczególnych osób a także to, jak dana tragedia może zmienić człowieka i zdruzgotać jego psychikę. Prezentuje czytelnikowi również siłę uczuć i emocji, przez które ludzie popełniają błędy lub robią rzeczy, które w innych okolicznościach nigdy by nie zrobili. Z czystym sercem mogę więc polecić Wam „Lokatorkę”, bo jestem pewna, że spędzicie dzięki niej wiele przyjemnych godzin.