[687] "Alicja w Zwierciadlanym Domu, czyli po drugiej stronie lustra" - Lewis Carroll

 

„Alicja w Zwierciadlanym Domu, czyli po drugiej stronie lustra” to drugi tom doskonale wszystkim znanej powieści Lewisa Carrolla – „Alicja w Krainie Czarów”. Czy książka skradła moje serce?

Wraz z bohaterką tym razem mamy okazję przenieść się do świata, który kryje się za lustrzanym odbiciu pokoju Alicja. Dziewczynka po raz drugi trafia do krainy jak ze snów, gdzie po raz kolejny ma okazję przeżyć przedziwne przygody, poznać różne intrygujące postacie, odwiedzić tajemnicze miejsca, by w rezultacie sięgnąć po koronę i zostać królową.

Drugi tom z jednej strony jest bardzo podobny do pierwszego, z drugiej pod pewnymi aspektami się od niego różni. Po raz kolejny otrzymujemy fabułę, która przywodzi nam na myśl sen – jest  poplątana, nieskładna, pełna przypadkowych zdarzeń, absurdalna i zabawna. Na pierwszy rzut oka ciężko dopatrzeć się tutaj logiki, jednak ona gdzieś tam jest. Cała historia oparta jest na partii szachów, a Alicja przeskakuje kolejne pola, by wygrać i przywdziać koronę. Takie połączenie absurdu i logiki było czymś niesamowicie pomysłowym, ale niezwykle efektownym.

Ponadto drugi tom nadal przypomina sen, ma baśniowy klimat, jednak jednocześnie ma w sobie odrobinę realizmu, czego w ogóle nie było w pierwszej części. To również było ciekawym zabiegiem i nie jest oczywiste na pierwszy rzut oka, co także bardzo mi się podobało.

Dużo bardziej polubiłam Alicję, która przestała mnie irytować. Wydaje mi się, że odrobinę dojrzała i nabrała doświadczenia po odwiedzeniu Krainy Czarów. Teraz zachowuje się dużo rozważniej, grzeczniej, jednak mimo wszystko zdarza się jej postąpić lekkomyślnie czy naiwnie. Jest jednak w końcu dzieckiem i ma do tego prawo.

Drugi tom wywołał we mnie zupełnie inne emocje niż pierwszy i szczerze sama nie wiem, który podobał mi się bardziej. Z jednej strony Kraina Czarów urzekła mnie swoją surrealnością i bajkowością, z drugiej nieco bardziej realistyczna opowieść zawarta w drugim tomie bardziej przemówiła do tej części mnie, która lubi ład i porządek. W oby przypadkach świetnie się jednak bawiłam, a przecież o to właśnie chodzi w czytaniu.

Na koniec chciałabym jeszcze wspomnieć o tym, jak pięknie została wydana ta książka. Twarda oprawa, minimalistyczna okładka, piękne pastelowe kolory oraz ciekawe ilustracje – to wszystko znajdziecie w tym wydaniu i gwarantuje, że zarówno Wy jak i Wasze pociechy pokochacie estetykę tej książki.

Cieszę się, że w końcu sięgnęłam po książki Carrolla i żałuję, że zrobiłam to tak późno. Zarówno pierwszy jak i drugi tom okazały się ciekawymi pozycjami, które dostarczyły mi przyjemnych wrażeń.

Za książkę dziękuję Wydawnictwu MG.

Sara