[681] "Bohater" - Wiktor Mrok

 

„Bohater” to moje drugie spotkanie z twórczością Wiktora Mroka. Wcześniej miałam przyjemność czytać „Małą baletnicę”, która mną wstrząsnęła głównie ze względu na poruszaną w niej tematykę. Liczyłam na równie mocne wrażenia w przypadku „Bohatera”, ale czy je dostałam?

W Moskwie jednego dnia ma miejsce kilka brutalnych morderstw, których ofiarami są pośrednicy finansowi, oferujący tak zwane chwilówki.  Pułkowcnik Nikiszina wraz ze swoim zespołem nie może nadążyć nad kolejnymi zgłoszeniami, a na domiar złego na miejscach zbrodni nie udaje się znaleźć żadnego tropu, który mógłby zaprowadzić ich do zabójcy. Co łączy ze sobą ofiary? Czemu ktoś postanowił wymierzyć im sprawiedliwość? Kim jest sprawca?

Uwielbiam bohaterów, którzy nie są jednoznaczni moralnie. Sprawca brutalnych morderstw zdecydowanie nie jest aniołem, ale nie można nimi nazwać również jego ofiar. Przede wszystkim są to ludzie pożyczający tak zwane „chwilówki”. Wielu ich klientów przez sprytnie skonstruowane umowy traciło środki do życia, a niektórzy nawet popełniali samobójstwo. Takie osoby nie cieszą się w społeczeństwie zbyt dużą sympatią, toteż mieszkańcy Moskwy uparcie milczą, kiedy policja wystosowuje apele do obywateli o pomoc. Sami śledczy również mają dylemat, bo z jednej strony muszą złapać mordercę, z drugiej niektórzy sami mają bardzo negatywne doświadczenia z parabankami. Bardzo podobała mi się taka kreacja mordercy, bo uwielbiam tego typu postaci.

Fabuła książki okazała się również interesująca. Zaciekawiła mnie niemal od razu i do samego końca utrzymała moje zainteresowanie. Bardzo podobało mi się to, że śledczy próbowali wejść do głowy mordercy, by zrozumieć jego motywy i przewidzieć kolejny krok. W pewnych momentach nic więcej im nie pozostawało, gdyż sprawca bardzo dobrze wszystko sobie przemyślał i nie zostawiał tropów. Był niczym anioł sprawiedliwości, który pojawiał się, by zgładzić zło, a następnie znikał bez śladu. Cała historia wydawała mi się bardzo dobrze przemyślana i ciekawie napisana, co jest ogromnym plusem tej książki.

Bardzo polubiłam policjantów. Zazwyczaj w kryminałach jest jeden główny śledczy, który jest niczym Sherlock Holmes i sam rozwiązuje wszystkie zagadki, odnajdując sprawców. Tym jednak razem nie mamy do czynienia z jedną wybitną jednostką, ale całą grupą dochodzeniowo śledczą. Złapanie mordercy to zasługa kilku, a nawet czasami kilkunastu osób, o czym zazwyczaj pisarze kryminałów zapominają. Dzięki temu, że Wiktor Mrok nie pominął nikogo, powieść nabiera realizmu.

Nie mogę Wam za wiele zdradzić, żeby przypadkiem czegoś nie zaspoilerować, ale niesamowicie podobało mi się zakończenie tej książki. Dawno żaden autor mnie tak nie zaskoczył. Idealnie pasowało do całości i było niesamowicie realistyczne.

„Bohater” szalenie mi się podobał i mam nadzieję, że autor szybko uraczy nas kolejną swoją książkę, która będzie równie dobra. W oczekiwaniu na następny kryminał, na pewno nadrobię te, których jeszcze nie czytałam!

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Initium.

Sara