[453] "Przeklęty Metal" - Paweł Kornew

 

Paweł Kornew ma w swoim dorobku już kilka dobrze przyjętych przez czytelników książek, jednak jakoś do tej pory jego twórczość mi umykała. Zmieniło się to, kiedy usłyszałam o jego cyklu „Egzorcysta” i zobaczyłam okładki pierwszych dwóch tomów, w których się zakochałam. Dziś chciałabym powiedzieć Wam kilka słów o „Przeklętym metalu”, czyli powieści rozpoczynającej serię.

W świecie wykreowanym przez autora demony występują w bardzo dużej ilości i mocno dają się we znaki ludziom. Dlatego osoby zwane egzorcystami tworzą zakony i zajmują się walką z tymi upiorami. Mają oni jednak konkurencję w postaci innych fachowców, a mianowicie egzekutorów. Jest jednak pewien człowiek, który do żadnego stowarzyszenia nie należy, za to idealnie nadaje się do egzorcyzmów. Sebastian Mart to samozwańczy egzorcysta, który ma na głowie niejedne problem. Zostaje on uwikłany w wiele niebezpiecznych przygód, a czytelnik wraz z nim może odbyć niezapomnianą podróż pośród intryg i politycznych zatargów. Czy starczy mu odwagi, by pokonać przeciwności losu?

Paweł Kornew ma w głowie bardzo dużo pomysłów, dzięki czemu książka okazała się dość interesującą pozycją. Akcja powieści została dobrze poprowadzona i dużo się w niej dzieje, dlatego czytelnik nie powinien nudzić się w natłoku przeróżnych wydarzeń. Dodatkowo w fabułę autor wplótł bardzo dobrze zapowiadające się intrygi i tajemnice, które podsycają ciekawość oraz urozmaicają całość. Lubię, gdy w powieści pojawiają się polityczne machlojki czy wojenne zawirowania. Na razie autor wprowadził i nakreślił większość wątków, które powoli splatają się ze sobą i prawdopodobnie osiągną punkt kulminacyjny w następnych tomach. Dzięki temu pisarz nie odsłania nam wszystkich swoich kart, pozostaje tajemniczy w pewnych kwestiach do samego końca, co dodatkowo zachęca nas do natychmiastowego sięgnięcia po kontynuację.

W książce występuje wiele postaci, które może nie są głównymi, ale zapewne bardzo istotnymi dla opowiedzianej historii. Początkowo tak duża ilość bohaterów może przytłoczyć i wprowadzić małe zamieszanie, jednak później sytuacja znacznie się klaruje. Wszystkie one cechują się niepowtarzalnym charakterem i nie sprawiają wrażenia mdłych czy szablonowych. Większość czytelnik jest w stanie polubić od razu, z innymi jest trudniej, ale być może zmieni się to w kolejnych tomach. Jeśli chodzi o głównego bohatera, to z jednej strony okazał się dość dobrze wykreowany, jednak to z nim jest najwięcej problemów. Jest zdecydowanie zbyt wyidealizowany. Jego wiedza nie jest zbyt obszerna, nie mówiąc już o doświadczeniu, którego po prostu nie ma, a mimo to praktycznie wszystko mu się udaje. Ujmuje to wiarygodności zarazem postaci jak i całej historii. Mam nadzieję, że w kontynuacji autor weźmie na to poprawkę, bo niezbyt przepadam za postaciami urodzonymi w czepku.

Pisarz powinien też nieco popracować nad opisami, bo mimo że jego świat wydaje się ciekawy, to niestety niektóre jego prezentacje po prostu mogą czytelnika nużyć. Za dużo tu charakterystyki drobnych rzeczy, które tak naprawdę są praktycznie nieistotne. Brakuje też w jego twórczości odrobiny humoru charakterystycznego dla rosyjskiej literatury fantasy. Pewne rzeczy traktuje zbyt poważnie i dobrze byłoby, gdyby wprowadził odrobinę luzu do całej historii.

Ogólnie książka nie wypadła źle, ale trochę jej brakuje, by oczarować czytelnika. Jednak mimo pewnych mankamentów zachęca do sięgnięcia po kolejne tomu. Stanowi swoisty wstęp do całego cyklu i myślę, że autor w kolejnych częściach może nas pozytywnie zaskoczyć.

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Papierowy Księżyc.

Sara