[375] "Z duchami przy wigilijnym stole" - Henry James/ Walter Scott i inni

 

„Z duchami przy wigilijnym stole” to pozycja doskonała dla tych, którzy lubią mroczne klimaty oraz powieści bożonarodzeniowe, ale mają już dość przesłodzonych miłosnych historyjek w świątecznym klimacie. Ja w tym roku postawiłam zdecydowanie na takie właśnie powieści i musze przyznać, że się nie zawiodłam.

Duch to istota, która jest obecna w kulturze od dawien dawna. Opowieściami o potępionych duszach straszyły nas babcie, a my sami wraz z rówieśnikami prześcigaliśmy się w mrożących krew żyłach opowieściach o tych straszydłach podczas nocowania w obcym miejscu czy przy okazji Halloween. Skrzypiące podłogi, szum wiatru czy złowrogi skowyt to idealne warunki do snucia strasznych opowieści o duchach, co udowadniają autorzy wierszy i opowiadań zebranych we wcześniej wspomnianej pozycji.

„Z duchami przy wigilijnym stole” to książka pełna mroku, wzbudzająca w czytelniku uczucie niepokoju, a czasami wręcz prawdziwy strach. Zawarte w niej historie o duszach zmarłych opowiedziane w starym klimacie potrafią przyprawić o ciarki, szczególnie jeśli czyta się je ciemną nocą w domu, gdzie ciągle coś stuka i skrzypi. Szalenie podobał mi się klimat wszystkich dzieł, zarówno tych z gatunku prozy jak i poezji. Za tą drugą zbytnio nie przepadam, jednak tutaj stanowiła ona wspaniały dodatek i urozmaicenie, co niesamowicie mnie zaskoczyło.

Autorzy postanowili zawędrować w głąb ludzkich umysłów i wydobyć na powierzchnię najbardziej zakorzeniony z lęków, który jest w podświadomości każdego człowieka od początku ludzkości – lęk przed śmiercią i nieznanym. Nie wiemy, co dokładnie dzieje się z człowiekiem i jego duszą po śmierci. Osoby wierzące mają swoje wyobrażenie, jednak i one nie mogą spać spokojnie, gdyż nigdy nie wiadomo czy trafią do upragnionego raju czy raczej zasłużyły sobie na wieczne potępienie. Ateiści natomiast mają dużo większą zagwozdkę, którą wielu próbowało rozpatrzeć w sposób naukowy, lecz do tej pory śmierć jest tematem niezbadanym. Tak samo duchy, występujące w różnych religiach i wierzeniach, są bytami tajemniczymi. Nieznane natomiast budzi lęk i właśnie dzięki tej zależności mistrzowie grozy tak doskonale manipulują uczuciami czytelników i wywołują w nich głębokie uczucie niepokoju czy przerażenia. Ciężko wytrącić mnie z równowagi lekturą, jednak niektóre z opowiadań były tak sugestywne i realistycznie opowiedziane, że nawet po zamknięciu książki wędrówka do łazienki wydawała się wzywaniem.

To co podobało mi się najbardziej to powrót do korzeni gatunku. Historie rozgrywają się w wiktoriańskim otoczeniu. Nawiedzone domy, paranormalne zjawiska i niepokojące widma to powrót do pierwotnych opowiadań o duchach, które zachwycały nas i naszych rodziców oraz dziadków w dzieciństwie. Spokojnie snute opowieści przywoływały wspomnienia z młodości, kiedy wraz ze znajomymi czy kuzynami opowiadaliśmy sobie przeróżne mrożące krew w żyłach historie, siedząc w obcym miejscu w całkowitej ciemności. Nie mają nic wspólnego ze współczesną literaturą, która moim zdaniem powoli odziera nadprzyrodzone byty z upiorności. Tak samo jak wampiry z krwiożerczych bestii zamieniły się z biegiem czasu w słodkich przystojniaków, tak i duchy stopniowo zaczynają być „oswajane”.

„Z duchami przy wigilijnym stole” to pozycja godna uwagi, szczególnie jeśli jesteście fanami grozy i jednocześnie lubicie bożonarodzeniowe powieści. Myślę, ze nie zawiedziecie się tym zbiorem opowiadań i wierszy oraz spędzicie z nim kilka upiornych nocy.

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka.

Sara