[183][PRZEDPREMIEROWO] "Piekielna głębina" - Lindsay Galvin

„Piekielna głębina” zainteresowała mnie głównie swoim tytułem. Za jego sprawą spodziewałam się po niej tajemniczego i mocnego thrillera z elementami paranormalnymi skierowanego głównie dla młodzieży. Czy to właśnie otrzymałam od Lindsay Galvin?

Aster i jej siostra Poppy z powodu śmierci swojej matki zmuszone zostały do przeprowadzki. Od teraz mają mieszkać z ciotką w zupenie obcym im państwie. Kobieta jest cenionym onkologiem, a obecnie przeprowadza badania naukowe w terenie. Z tego powodu dziewczynki muszą zamieszkać w ekowiosce bez dostępu do elektryczności i technologii. Nie to jest jednak najgorsze. Pewnego dnia bowiem wyruszają na wycieczkę, z której żadna z nich nie wraca. Aster budzi się na plaży w miejscu, którego zupełnie nie zna, a Poppy gdzieś przepada. W tym samym czasie Sam, chłopak, którego siostry poznały w samolocie, stara się je odnaleźć. Nastolatków łączy jedno – choroba nowotworowa zaatakowała ich bliskich. Czy i oni w przyszłości mogą zachorować? Czy uda im się wyleczyć dziadka chłopca? Odpowiedź znajduje się w głębi oceanu.

Muszę przyznać, że książka Galvin ma wielki potencjał. Sam pomysł na fabułę okazał się bardzo oryginalny i szalenie mi się spodobał. W dzisiejszych czasach coraz trudniej znaleźć powieść fantasy, która nie bazuje na innej lub nie czerpie inspiracji z dawno utartych wzorców. Właśnie dlatego autorka „Piekielnej głębina" zyskała w moich oczach, bowiem dała literaturze tego gatunku coś nowego i niepowtarzalnego. Ponadto pisarka ma bardzo przyjemny styl i posługuje się prostym językiem, przez co powieść czyta się bardzo szybko i chętnie się do niej wraca po przerwanej lekturze. Poza tym akcja prowadzona jest w dość dynamicznym tempie, dzięki czemu czytelnik nie nudzi się przewracając kolejne strony.

Mimo tylu plusów niestety „Piekielna głębina” nie wywołała we mnie tak wielkiego zachwytu, jakiego się po niej spodziewałam. Być może miałam zbyt wygórowane oczekiwania, a może po prostu jestem czepialska, ale w pewnych momentach książka bardzo mnie irytowała. Przede wszystkim pojawiały się w niej nieścisłości i błędy logiczne. Przykładowo bohaterowie w kamizelce ratunkowej (której zadanie polegało na utrzymywaniu ich na powierzchni wody) mieli tylną kieszeń, w której znajdowało się mnóstwo rzeczy takich jak strój do nurkowania czy maczeta. Po pierwsze były to ciężkie przedmioty, po drugie duże gabarytowo. Jakim cudem Aster zdołała się z tym wszystkim utrzymać na wodzie? Jak wyglądała, dryfując na niej? To byłoby to wytłumaczenia, ale niestety autorka go nam poskąpiła. Takich przykładów mogłabym podać dość sporo. Poza tym czasami miałam wrażenie, że pisarka sama nie do końca zna się na tematach, o których pisze, na przykład na genetyce.

Największym minusem jednak okazała się Aster, której poświęcono najwięcej miejsca w książce. Dziewczyna zaprezentowała się jako bardzo nijaka postać. Nie była co prawda irytująca czy przygłupia, ale według mnie nie miała charakteru. Czytało się o niej jak o duchu, w ogóle nie wzbudzała zainteresowania. Większą sympatią darzyłam Poppy i Sama, którym autorka poświęciła dużo mniej czasu, a mimo to według mnie byli dużo lepiej wykreowani. 

Nie do końca jestem zadowolona z „Piekielnej głębina”. Dobrze się ją czytało, a jej oryginalna fabuła niewątpliwie stała się największym plusem powieści, ale niestety miałam wrażenie, że jej potencjał  nie został w pełni wykorzystany. Brakowało mi tu tajemniczości i napięcia, jakie powinny znaleźć się w thrillerze. Jednak trzeba w tym momencie zauważyć, że jest to powieść młodzieżowa, tak więc grupą docelową dla niej są ludzie młodzi, a oni zazwyczaj nie zwracają uwagi na błędy logiczne. Dla nich liczy się przygoda, a tą Galvin z całą pewnością im dostarczy. Dlatego młodszym czytelnikom, którzy nie czepiają się szczegółów, zdecydowanie bym ją poleciła. Starszym, oczekującym mrocznego i trzymającego w napięciu thrillera paranormalnego, raczej bym tę pozycję odradziła.

Za książkę dziękuję Wydawnictwu YA.

Sara

PREMIERA: 11.03.20r.